هم‌پیمانی پاسبانان ادب پارسی در شیراز برای پارسی نویسی

به گزارش اول فارس ، نشست دوم محفل ادبی شاهدان قلم شیراز (یکشنبه های ادبی شهر راز) با حضور جمعی از فعالان ادبی و شعرای پارسی زبان و اهالی فرهنگ و هنر شیراز در سرای کتابدار کتابخانه عمومی زنده یاد رییسی اردکانی برگزار شد. در مراسم یاد شده استاد طاهری شاعر و پارسی سرای معاصر بر ضرورت و اهمیت پارسی نویسی و سرایش شعر به زبان پارسی و استفاده از لغات ایرانی و پارسی در محاوره و نوشتارمان تاکید کرد.

دکتر احمد طاهری مدرس دانشگاه و سعدی پژوه معاصر اظهار داشت: خوشبختی بزرگیست که بتوان در انجمن فرهنگوران و فرهیختگان شیراز، درباره‌ زبان پارسی سخن گفت. پیش از آغاز سخنان، خوب است گفته شود که پرداختن به زبان پارسی، به هیچ روی نشانه‌ی کوبیدن زبان دیگری نیست.

وی گفت:هر زبان برای گویشوران خود، دارای ارزش است.من کمی با زبان عربی و انگلیسی آشنا هستم، جهانگردم،در بیرون از ایران،به زبان عربی و انگلیسی گفتگو میکنم. عربی را بسیار دوست دارم، سروده‌ها و نوشته های عربی را میخوانم و ترانه های عربی را هم گوش میکنم.اما با این همه، عربی و انگلیسی، زبان همگانی ایرانیان نیست.

زبان پارسی زبان همگانی و شناسنامه همه ایرانیان است

حقوقدان،وکیل پایه یک دادگستری و داور محاکم بین المللی بیان داشت: هر ایرانی با هر زبان و گویش مانند ترکی کردی عربی ترکمن لری گیلکی بلوچی مازنی و ازبکی، به زبان پارسی نگاه ویژه‌ای دارد و در سخن رانی ها و نامه نگاری‌ها آن را به کار می‌برد.در هیچ جا از جمله در کشورهای ایران، تاجیکستان،افغانستان، ما کسانی را نداریم که بتوانند به پارسی روان بسرایند و به پارسی روان سخنرانی کنند.و این خوب نیست.اما به راستی زبان همگانی چیست و چه کاربردی دارد؟
شاعر و سراینده دو مجموعه دفتر شعر کاملا پارسی با عناوین”پیمانه پارسی” و “سرود رود” برای اینکه یک کشور از سوی دیگر کشورها شناسایی شود چند چیز نیاز هست نخست خاک،سپس مردم و پس از آن، زبان که زبان کشور ایران در درازنای زمان دگرگونی‌های فراوانی یافته است و هر کشوری برای خود کیش و آیین و زبان و فرهنگ و بزرگان فرهنگی دارد.فعال فرهنگی و مدرس دوره های ادبی محافل هنری فارس و کشور خاطر نشان کرد: پیش از شکست ساسانیان، زبان ایرانیان،واژگان بیگانه کمتری داشت.پس از اینکه در زمان ساسانیان ایرانیان شکست خوردند و سازمان کشور به هم ریخت و زبان نیز دستخوش دگرگونی شد و از آن زمان تاکنون هرچه پیشتر آمده‌ایم زبان پارسی واژگان ناپارسی بیشتری را پذیرفته و واژگان خود را از دست داده است.

طاهری یاد آور شد:در سروده‌های رودکی،فردوسی و نظامی، واژگان ناپارسی کمتری به چشم می‌خورد. به سعدی،مولانا و حافظ که میرسیم، آرام آرام واژگان ناپارسی بیشتری به زبان پارسی می‌آید و واژگان پارسی کمرنگ و نام پارسی نیز فارسی میشود.

فعال جهانگردی در ادامه گفت:عربی گفتن و نوشتن و سرودن نشانگردانایی بیشتر می‌شود.حافظ میفرماید: زبان خموش ولیکن دهان پر از عربی است. به سال‌های پایانی هزاره نخست که می‌رسیم واژگان انگلیسی،فرانسه روسی نیز به واژگان عربی افزوده می‌شوند و در سخنرانی کسانی مانند استاد شریعتی افزون بر واژگان عربی واژگان فرانسه نیز فراوان به کار برده میشود. به کار بردن واژه‌ های انگلیسی و فرانسه نشانه دانایی بیشتر است. اکنون چه باید کرد؟
سعدی پژوه و همکار با رادیو فارس تاکید کرد:با آمدن رایانه و رسانه های گروهی و همگانی مانند واتساپ، به کاربردن واژگان ناپارسی، بسیار بیشتر از گذشته است.گل بود، به سبزه نیز آراسته شد.ما به زبان پارسی و به فردوسی بزرگ، بدهکار هستیم.هم برای پاسداشت زبان پارسی و هم برای خردورزی و دادخواهی بنابر این باید به خوبی از این گنجینه‌ ارزشمند، پاسبانی کنیم، آموزه‌های آن را به کار ببندیم و آن را به فرزندانمان و به آیندگان بسپاریم تا در درازنای هزاره‌ ها، پابرجا بماند. فراموش نکنیم که اگر تنها شاهنامه را بخوانیم و به زبان شاهنامه،گفتگو نکنیم،ارزش شاهنامه را به خوبی نگاه نداشته ایم. باید از خود بپرسیم،ما برای پرداخت بدهکاری خود به فردوسی بزرگ و زبان پارسی، چه کرده ایم؟ جا دارد که به زبان پارسی، نگاهی تازه بیفکنیم و با آن مهربان‌تر باشیم.چند برگ،نامه نوشته‌ ایم و چند پاره سرود پارسی به مردم فرهنگ‌دوست پیشکش کرده‌ایم که همه‌ی واژگان آن پارسی باشد تا بدهکاری خویش را به فردوسی پرداخته باشیم؟

زبان پارسی زبان نیاکان و یادگار گذشتگان ماست

طاهری در این محفل ادبی از حاضران خواست در پارسی نویسی و پاسبانی از واژگان زبان مادری و حفظ گویشهای محلی هم پیمان گردند و سپس گفت: این شگفتی بزرگی است که در کشور پهناور ایران، هیچ یک از ما به آسانی نمی‌توانیم به زبان پارسی سخن بگوییم،پارسی بنویسیم و پارسی بسراییم.به کاربردن واژگان ناپارسی، آن‌چنان

فراوان شده و همه‌ زمینه‌ های زندگی مردم را در بر گرفته است که بیش‌ترِ واژگان زبان پارسی کم کم فراموش شده اند. نام های فرزندان و هم چنین نام خوراک و پوشاک و ابزار زندگی،شادمانی و اندوه و تندرستی و بیماریِ مردمِ ما با واژگان ناپارسی نام‌گذاری و بازگفت می‌شود. هرگاه واژه‌های شیرین و روان و آسانِ پارسی داریم، چرا به سراغ واژگان ناپارسی برویم؟

او همچنین اظهار کرد:ناگفته پیداست که هر چهار زبان پارسی و فارسی و عربی و انگلیسی، از جایگاه ویژه‌ خود برخوردار هستند.زبان پارسی زبان نیاکان و یادگار گذشتگان ماست،زبان فارسی، زبان نوشته‌ها و سروده‌های ماست که نویسندگان و سرایندگان پیشین، به این زبان نوشته‌ و سروده‌ اند و هم اینک آمیخته‌ای از واژگان گوناگون از زبانهای پارسی و عربی و دیگر زبانهاست. زبان عربی، افزون بر آن که در نگاه بسیاری از مردم،زبان قرآن و نیایش و پرستش است و افزون بر ان که زبان همسایگان و بیش از بیست کشور جهان است، آن چنان با زبان پارسی آمیخته شده که امروزه،برای خواندن و دانستن و در یافتن سروده‌ها و نوشته‌های سرایندگان بزرگی مانند رودکی و سعدی، مولانا و حافظ، و دیگر بزرگان، ناچاریم با زبان عربی آشنا باشیم. زبان انگلیسی، زبان دانش نوین است.

لغت شناسِ آشنا به دستور سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی افزود:در یکصد سال گذشته،همه‌ رشته‌های دانش دگرگون شده و ابزار و افزارِ پرشماری ساخته شده و به همه‌جای جهان فرستاده شده است،همه‌ مردم جهان،برای انجام کارهای خود، به آن ابزار نیاز دارند و برای دانستن چگونگی به کاربردن آن،به ناچار،باید با زبان سازندگان آن ابزار و یا برگردان آن زبان، آشنا باشند.

شاعر پارسی گوی معاصر سپس افزود: هر کدام از ما باید کوشش کنیم تا بدهی خویش را به زبان مادری و زبان پارسی وفردوسی بزرگ بپردازیم. بایستی خردمندانه و به دور از تندروی و کندروی،به ارزیابی زبان پارسی امروز پرداخت و واژگان درخور و شایسته را گزینش نمود و از روزهای پیش‌ از دبستان تا دبیرستان و دانشگاه، آرام آرام، واژگان گلچین شده‌ پارسی را، به نوآموزان و دانش‌ آموزان و دانشجویان یاد داد تا با پرهیز از تندروی و کند روی، دگرگونی‌ های سودمند پیش آید و زبان پارسی پالایش شود.وی آنگاه سخنان خود را با خوانش چند قطعه پارسی سروده خود به پایان برد.

تا واژه‌ی بیگانه تو را مهمان است
ساز و سخن و سرود، سرگردان است
وام از سخن و سرود بیگانه مگیر
پیمانه‌ی پارسی، پر و پیمان است
**
پارسی را زیور و زیبایی‌از یزدان‌رسید
با زبان پارسی، در پیکر ما جان رسید
گویِشِ شیرینِ تاجیکی، دَری و پارسی
از بهشتِ‌جاودان‌آمد به این‌سامان رسید
***
تا واژه‌ی بیگانه تو را مهمان است
ساز و سخن و سرود، سرگردان است
وام از سخن و سرود بیگانه مگیر
پیمانه‌ی پارسی، پر و پیمان است

در این برنامه آقایان سید محی الدین حسینی ارسنجانی فعال فرهنگ و رسانه و پژوهشگر ادبی در مباحث شیراز پژوهی و فارس شناسی و حمید رضا زنگی نویسنده شیرازی در باره اصول مقدماتی داستان نویسی و نقد ادبی با حاضران سخن گفتند و آقایان بهرام سلمانی فیلمساز و تهیه کننده، سعادت اله امین زاده خواننده، فعال فرهنگی و هنری،حمید حفیظ روایتگر فرهنگ عامه شیراز، عمار اکبری شاعر و فعال ا بی،جعفری نویسنده و منتقد ادبی،جناب تنها، شاعر و همچنین بانوان گرامی خانمها محبوبه بهادری، معصومه مزارعی،آذر مختاری، لیلا عبیری و…به ارائه دیدگاه ها و نقطه نظرات خود در موضوعات فرهنگی و ادبی و خوانش شعر و قطعات ادبی خود پرداختند.