به گزارش اول فارس ، ایده وجود یک اقیانوس بزرگ در زیر پوسته زمین در بسیاری از داستان‌های علمی تخیلی دیده می‌شود؛ اما یک گروه از پژوهشگران بر این باورند که این موضوع چندان با واقعیت فاصله ندارند. آنها اخیرا متوجه شده‌اند که در منطقه‌ای زیر سطح چندین برابر کل اقیانوس‌های زمین آب وجود دارد.

وجود یک اقیانوس بسیار بزرگ زیر پوسته زمین

همه‌ چیز از کشف یک الماس شروع شد و حالا در وضعیتی هستیم که شاید مجبور شویم در باورهای پیشین در رابطه با نحوه پدید آمدن آب در کره زمین تجدید نظر کنیم. گروهی از زمین‌شناسان در دانشگاه گوته آلمان مشغول بررسی الماسی بودند که تازه در عمق ۶۴۰ کیلومتری بوتسوانا در آفریقا کشف شده بود.

آنها در کمال تعجب متوجه شدند که حجم زیادی آب در این سنگ ارزشمند وجود دارد. حجم بالای آب نشانه‌ای است که می‌تواند از نظریه وجود یک اقیانوس بزرگ زیر پوسته زمین حمایت کند. پیشتر به این موضوع فقط در حد یک نظریه عجیب نگاه می‌شد. بخشی که الماس در آن کشف شد، منطقه گذار نام دارد و گوشته بالایی و پایینی زمین را از هم جدا می‌کند.

موادی که پایین‌تر از این منطقه و در نزدیکی هسته زمین قرار دارند، بسیار متراکم‌ هستند و احتمالا میزان حرکت آنها در حد صفحات تکتونیکی نیست. به گفته پروفسور فرانک برنکر از موسسه علوم زمین‌شناسی دانشگاه گوته، تغییر شکل مواد تا حد زیادی مانع از حرکت سنگ‌ها در گوشته می‌شود.

البته به خاطر تراکم و ماهیت غیر پویای این منطقه دانشمندان مطمئن نبودند که چه میزان آب در آن وجود دارد؛ اما حالا از وجود یک اقیانوس بسیار بزرگ در زیر پوسته صحبت می‌شود. کارشناسان با استفاده از طیف‌بینی پیشرفته متوجه حضور رینگ‌وودایت (یک ماده آلی با مقدار زیادی آب) در الماس شدند. برنکر در توضیح یافته‌های خود گفت که آنها در مقاله خود نشان داده‌اند که منطقه گذار همچون یک اسفنج خشک نیست بلکه حجم بسیار زیادی آب را در خود دارد.

کشف یک اقیانوس بزرگ زیر پوسته زمین ما را یک قدم به آنچه در داستان‌های ژول ورن خوانده بودیم، نزدیکتر می‌کند. دانشمندان پیشتر نظریه‌ای را ارائه کرده بودند که چون در اعماق زمین موادی همچون وادسلیت و رینگ‌وودایت وجود دارند، این منطقه می‌تواند تا ۶ برابر کل اقیانوس‌ها آب داشته باشد. بنابراین چنین پیش‌زمینه‌ای از قبل وجود داشت و حالا با پیدا شدن الماس قوت گرفته است.

این کشف مهم می‌تواند به بازنگری در منشا آب کره زمین منجر شود. در حال حاضر دانشمندان گمان می‌کنند که زمین پس از شکل‌گیری آنقدر داغ بوده است که نمی‌توانسته به طور طبیعی آب در آن شکل بگیرد. در واقع آب ابتدا در بخش‌های دیگر منظومه شمسی شکل گرفته و سپس از طریق برخورد شهاب سنگ‌ها و سیارک‌ها به زمین آمده است.

هرچند که اگر وجود یک اقیانوس بزرگ زیر پوسته زمین اثبات شود، دیگر نمی‌توان چنین نظریه‌ای را معتبر به حساب آورد.