مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد تعداد زیادی ذرات پلاستیکی ریز ممکن است پس از تماس غذای ما با ظرف تفلونی که ساییده شده، آزاد و وارد غذای ما شود.
پژوهشی جدید میکروپلاستیک‌ها (ذرات کوچک‌تر از ۵ میلی‌متر) و نانوپلاستیک‌ها (میلیون‌ها برابر کوچک‌تر) را بررسی کرده و نتیجه گرفته است که احتمالاً در طول زمان با تعداد زیادی ذره‌ی پلاستیکی رو‌به‌رو باشیم. یوهونگ تانگ، مهندس مکانیک و مواد از دانشگاه فلیندرز استرالیا می‌گوید: «این نتایج به ما هشدار جدی می‌دهد که برای اجتناب از آلودگی غذایی، باید در انتخاب و استفاده از ظروف پختوپز با دقت عمل کنیم.»
پژوهشگران از «تکنیک تصویربرداری رامان» برای مطالعه‌ی میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها روی پوشش تفلون در سطح مولکولی استفاده کردند. آنان از الگوریتم‌های سفارشی نیز برای محاسبه‌ی این موضوع استفاده کردند که چقدر از این پوشش ممکن است آزاد و وارد غذا شود.
پژوهشگران ظروف آشپزخانه با روکش تفلون را به تکه‌های کوچکی تقسیم کردند و برای اینکه فرایند پختوپز را شبیه‌سازی کنند (اگرچه فرایند پختن بدون غذا، آب یا روغن)، کف‌گیرهایی از جنس‌های مختلف (مانند فولاد ضدزنگ و پلاستیک و چوب) را به شیوه‌ی پخت غذا برای مدت‌زمان معینی روی آنها حرکت دادند. طبق اعداد به‌دست‌آمده، براساس فقط ۳۰ ثانیه زمان پخت، پوشش شکسته تفلون می‌تواند باعث آزاد‌شدن ۲/۳ میلیون ذره‌ی ریز حین آماده‌سازی غذا شود.
تفلون (پُلی‌تترافلوئورو اتیلن) به خانواده‌ای از مواد شیمیایی تعلق دارد که به آنها مواد شیمیایی جاودانه گفته می‌شود که تا مدت بسیار زیادی در محیط باقی می‌مانند. ناگفته نماند پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوئوروآلکیل‌ها (PFAS) با مشکلات سلامتی مختلف مرتبط هستند. چنگ فانگ، دانشمند مهندس مواد در دانشگاه نیوکاسل استرالیا می‌گوید: «با‌‌‌توجه‌‌‌به این واقعیت که PFAS نگرانی بزرگی محسوب می‌شود، ذرات ریز تفلون در غذای ما ممکن است یکی از نگرانی‌های سلامتی باشد.»
درحالی‌که هنوز سؤالاتی درباره‌ی این موضوع وجود دارد که این آزاد‌شدن میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها چقدر شایع و خطرناک است، پژوهشگران خواستار بررسی‌های بیشتر درباره‌ی اثرهای آلودگی احتمالی در طول پختوپز هستند.
شاید لازم باشد قابلمه‌ها و تابه‌های کهنه پس از مدت‌زمان معینی کنار گذاشته شوند یا پوشش تفلون طوری ساخته شود که دربرابر خراشیدگی که هنگام شست‌وشو و استفاده ایجاد می‌شود، مقاوم‌تر شود. تانگ می‌گوید: «با‌‌‌توجه‌‌‌به اینکه تفلون یکی از اعضای خانواده PFAS است، انجام پژوهش‌های بیشتر برای بررسی خطر ناشی از میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌های تفلون توصیه می‌شود.»
این پژوهش در مجله‌ی Science of The Total Environment منتشر شده است.
نظرات