مغان پارسی یا مغان ایرانی به افرادی اطلاق می‌شود که در دوران امپراتوری هخامنشی، ساسانی و بعضاً دوران اشکانی و پارتی به عنوان کاهنان زرتشتی به فعالیت‌های مذهبی، فرهنگی و اجتماعی می‌پرداختند. این افراد با تبلیغ دین زرتشتی و تدریس کتیبه‌ها و متون دینی، نقش بسیار مهمی در حفظ و انتقال دانش و فرهنگ پارسی