به گزارش اول فارس؛ لوح گلی باستانی شامل این نقشه را هرمزد رسام، باستان‌شناس و دیپلمات آشوری‌تبار بریتانیایی سال ۱۸۸۲ در کرانه شرقی رود فرات یافت و به گنجینه‌های موزه بریتانیا اضافه شد.
این لوح که به خط میخی نوشته شده است متعلق به قرن ششم پیش از میلاد است و نمایی هوایی از نقشه بین‌النهرین و آنچه بابلی‌ها تصور می‌کردند فراتر از دنیای شناخته‌شده قرار دارد به تصویر می‌کشد.
این نقشه بین‌النهرین را نشان می‌دهد که با دو حلقه محصور شده است‌ــ که نویسنده لوح آن را «رود تلخ» نامیده است، رودی که مرزهای دنیای شناخته‌شده بابلی‌ها را مشخص می‌کرد.
داخل رود تلخ، دایره‌ها و مستطیل‌های کوچک نمایانگر شهرها و قبایل مختلف بین‌النهرین از جمله بابل است و مستطیلی دیگر رود فرات را نشان می‌دهد.
هفت یا هشت منطقه خارجی به صورت بخش‌های مثلثی‌شکل آن سوی رود به تصویر کشیده شده است که تصور میشود کوه‌های زاگرس باشند.
این لوح باستانی را هرمزد رسام، باستان‌شناس و دیپلمات آشوری‌تبار بریتانیایی که منشور حقوق بشر کوروش کبیر و الواح گیلگمش را نیز کشف کرده بود، در سال ۱۸۸۲ در حدود ۶۰ کیلومتری شمال شهر باستانی سیپار در کرانه شرقی رود فرات یافت، و به گنجینه‌های موزه بریتانیا اضافه شد، اما محتوایش تا قرن‌ها معما باقی ماند تا اینکه سرانجام بخشی گمشده از آن یافته و رمزگشایی شد.
زاگرُس رشته‌کوهی است که از غرب تا جنوب غربی فلات ایران کشیده شده‌است. این رشته‌کوه از کرانه‌های دریاچه وان در کردستان ترکیه آغاز شده و پس از گذشتن از استان‌های آذربایجانغربی، کردستان، همدان، کرمانشاه، لرستان، ایلام، اصفهان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، و فارس، کرمان سرانجام در استان‌های بوشهر و هرمزگان هموار میشود و پایان میگیرد.آثار بر جای مانده از غارنشینی در کوه‌های زاگرس مربوط به حدود ۱۰۰٬۰۰۰ سال پیش، بیانگر سکونت انسان در این مناطق در دوره پارینه‌سنگی و عیلامی (۳۰۰٬۰۰۰ تا ۳۰٬۰۰۰ سال پیش) است.
پشت این لوح و همین‌طور بالای نقشه چند پاراگراف به خط میخی وجود دارد که آفرینش زمین و آنچه نویسنده لوح تصور می‌کرد فراتر از آن وجود دارد را توصیف می‌کند.
نویسنده لوح بابلی همچنین آنچه تصور می‌کرد خارج از دنیایشان وجود دارد، از جمله موجودات و سرزمین‌های افسانه‌ای، را به تصویر کشیده است و همین‌طور ارجاع‌هایی به داستانی دارد که امروزه به‌خوبی شناخته شده و در اصل نسخه بابلی داستان کشتی نوح است.
بابلی‌های باستان معتقد بودند بقایای کشتی عظیمی که اوتنپیشتی (نمونه بابلی نوح) در سال ۱۸۰۰ قبل از میلاد به دستور خدا ساخته بود آن‌سوی رود تلخ و پشت یک کوه قرار دارد، همان کوهی که در کتاب مقدس گفته میشود کشتی نوح بر آن به گل نشست.منبع:نیویورک پست
نظرات