بغل کردن با مدت کافی باعث تقویت سیستم ایمنی و کاهش استرس می‌شود
به گزارش گروه رسانه‌ای اول فارس، محققان در آزمایشگاه دانشگاه کارنگی ملون بالغ بر ۴۰۰ داوطلب سالم را در معرض ویروس سرماخوردگی قرار دادند. اما قبل از آزمایش به مدت دو هفته به بررسی مقوله‌ای پرداختند که بسیاری از دانشمندان معمولاً به آن توجه نمی‌کنند: این‌که آیا داوطلبان هر روز به آغوش کشیده می‌شدند یا خیر.
هدف این نبود که جنبه احساسی بغل کردن را بررسی کنند. محققان به دنبال این بودند که ببینند یک بغل ساده می‌تواند مثل واکسن با بیماری مبارزه کند یا خیر. این تحقیق و مطالعات مشابه نشان می‌دهند که دفعات و مدت زمان مناسب برای بغل کردن می‌تواند سیستم ایمنی بدن را مجهز کند، سلامت قلب را بهبود بخشد و باعث التیام زخم‌های عاطفی شود.
آیا بغل کردن می‌تواند ویروس‌ها را از بین ببرد؟
شلدون کوئن، پژوهشگر اصلی مطالعه دانشگاه کارنگی ملون، تصور می‌کرد که تماس فیزیکی یکی از گزینه‌هایی است که نشان می‌دهد حمایت اجتماعی در برابر بیماری‌های ناشی از استرس از ما محافظت می‌کند.
اعضای تیم کوئن، داوطلبان را در معرض ویروس سرماخوردگی قرار دادند و آن‌ها را طی ۱۴ روز متوالی از نظر تنش‌های روزانه، تعاملات اجتماعی و داشتن بغل‌های روزانه کنترل کردند.
نتایج: فرضیه کوئن درست از آب درآمد. افرادی که بیشتر در آغوش کشیده می‌شدند، نسبت به افرادی که به ندرت چنین تجربه‌ای داشتند، ۶۰ درصد کمتر دچار سرماخوردگی شدند. همچنین افرادی که در این بین بیمار شدند، با سرعت بیشتری بهبود پیدا کردند و نسبت به افرادی که بغل‌های کمتری را تجربه می‌کردند، واکنش ایمنی قوی‌تری داشتند.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که بغل کردن یک رفتار انسانی محبت‌آمیز است و همچنین به‌عنوان یک سیستم دفاعی شگفت‌انگیز و مؤثر در برابر بیماری‌های ناشی از استرس عمل می‌کند و باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود.
دلایل علمی در رابطه با بغل کردن
وقتی کسی را در آغوش می‌کشیم، مجموعه‌ای از واکنش‌های مختلف در بدن و مغز جریان می‌یابد که در سطوح عصبی، شیمیایی و اجتماعی بر ما اثر می‌گذارند.
از منظر عصبی، بغل کردن شبکه‌ای از عصب‌های حسی زیر پوست را تحریک می‌کند؛ به‌ویژه دسته خاصی از عصب‌ها را که تحت عنوان عصب‌های لامسه نوع ث یا «عصب‌های آغوشی» شناخته می‌شوند.
این عصب‌ها نسبت به تماس ملایم و محبت‌آمیز حساس هستند و سیگنال‌ها را به‌طور مستقیم به قشر جزیره‌ای مغز می‌فرستند که پردازش احساسات در آن انجام می‌گیرد. وقتی این عصب‌ها فعال می‌شوند، اندورفین آزاد می‌کنند که مثل مسکّن طبیعی باعث بهبود خلق‌و‌خو می‌شوند. این عصب‌ها به شکلی طراحی شده‌اند که احساس راحتی ایجاد کنند و ما را به تماس فیزیکی نزدیک با دیگران و لذت بردن از آن وادارند.
از منظر شیمیایی، بغل کردن باعث ترشح چند ماده «حال‌خوب‌کن» می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها اکسی‌توسین یا همان «هورمون عشق» است. اکسی‌توسین باعث تقویت حس ارتباط، اعتماد و امنیت می‌شود.
از این گذشته، بغل کردن دوپامین (هورمون لذت) و سروتونین (هورمون تنظیم خلق‌و‌خو و شادی) ترشح می‌کند. از منظر اجتماعی و روان‌شناختی، بغل کردن، بدون نیاز به حرف زدن، باعث انتقال حس حمایت می‌شود و نشان می‌دهد که حس مشترکی بین دو طرف وجود دارد و روابط اجتماعی را تقویت می‌کند.
محققان انواع بغل‌ها و مدت زمان آن‌ها را بررسی کردند و متوجه شدند که بغل‌های یک‌ثانیه‌ای رضایت‌بخش نیستند و فواید ناچیزی دارند. در سوی مقابل، بغل‌های پنج تا ده ثانیه‌ای بهترین نتیجه را به همراه دارند و بغل‌های طولانی‌تر معمولاً ناراحت‌کننده هستند.
در روابط صمیمانه، بغل‌های بیست ثانیه‌ای بیشترین تأثیر ممکن را دارند.
فواید بغل کردن برای سلامتی
در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۳ در مجله بین‌المللی تحقیقات زیست‌محیطی و سلامت عمومی انتشار یافت، بالغ بر ۱۰۰ دانشجوی سال اول دانشگاه حضور داشتند. نتایج نشان دادند دانشجویانی که روزانه بغل‌های بیشتری از دوستان، هم‌اتاقی‌ها و اعضای خانواده‌شان می‌گرفتند، نسبت به روزهایی که بغل‌های کمتری داشتند، استرس صبحگاهی خفیف‌تری را تجربه می‌کردند.
دکتر کانی وید، متخصص طب عملکردی و مربی سلامتی، گفت که تماس فیزیکی با افزایش تغییرپذیری ضربان قلب به بهبود سلامت قلب و عروق کمک می‌کند.
او به اپک تایمز گفت: «تغییرپذیری ضربان قلب از توانایی بدن در واکنش به استرس حکایت دارد و هرچه این عدد بالاتر باشد بهتر است.»
مطالعات قبلی در سال ۲۰۰۳ نشان دادند زوج‌هایی که قبل از سخنرانی به مدت ۱۰ دقیقه دست همدیگر را می‌گرفتند و سپس ۲۰ ثانیه همدیگر را در آغوش می‌کشیدند، نسبت به کسانی که از تماس فیزیکی محروم بودند، با کاهش ۵۰ درصدی فشار خون و ضربان قلب مواجه می‌شدند. این نشان می‌دهد که تماس محبت‌آمیز از بدن محافظت می‌کند و تا حدی توضیح می‌دهد که چرا روابط مبتنی بر حمایت متقابل برای سلامت قلب مفید هستند.
فواید تماس‌های محبت‌آمیز و منظم فراتر از کاهش استرس و سلامت قلب است. افرادی که به‌طور منظم تماس‌های فیزیکی آرامش‌بخش دارند- از جانب آدم‌ها، حیوان خانگی یا حتی یک پتوی ضخیم- نسبت به کسانی که از چنین تماس‌هایی محروم هستند، خواب بهتری دارند و صبح‌ها سرحال‌تر و پرانرژی‌تر بیدار می‌شوند.
وید افزود که بغل کردن منظم باعث کاهش التهاب می‌شود. التهاب عمدتاً نتیجه استرس مزمن است و التهاب مزمن با مشکلات مختلف مانند افسردگی و بیماری‌های خودایمنی ارتباط مستقیم دارد. مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ نشان داد که بغل کردن به شکل قابل‌توجهی باعث کاهش مولکول‌های التهابی در بدن می‌شود.
التیام آسیب‌های روانی از طریق تماس فیزیکی
استیسی راس، متخصص سلامت روان، می‌گوید مراجعانی داشته که با اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه و اعتیاد دست‌و‌پنجه نرم می‌کردند و با یک تماس فیزیکی ساده و آرامش‌بخش به شکل قابل‌توجهی تغییر کردند.
راس به اپک تایمز گفت: «تماس فیزیکی به مغز یادآوری می‌کند که امنیت و محبت چه حسی دارد. تماس فیزیکی صرفاً جنبه روانی ندارد. تحقیقاتی که در رابطه با انعطاف‌پذیری عصبی انجام گرفته نشان می‌دهد که تجربه مکررِ اتفاقات مثبت باعث تغییر مسیرهای عصبی می‌شود.»
التیام به این دلیل به وقوع می‌پیوندد که آرامش فیزیکی مداوم با ایجاد الگوهای عصبی جدید به بازیابی عاطفی کمک می‌کند. توانایی مغز در تغییر و انطباق از دریچه تجربه نشان می‌دهد که داشتن تماس محبت‌آمیز و منظم به تدریج باعث اصلاح واکنش نامطلوب بدن به استرس و تعدیل احساسات می‌شود.
برای کسانی که از آسیب‌های روانی قسر در رفته‌اند، محبت فیزیکی راهی به‌سوی درمان است که آن‌ها را از هضم درد خاطرات از طریق حرف زدن بی‌نیاز می‌کند.
فارغ از موقعیتی که در آن قرار دارید، باید بدانید که بغل کردن ابزاری قدرتمند برای ارتقای سلامت روان در تمام سنین است. بغل کردن نیازی به آموزش ویژه، تجهیزات گران‌قیمت یا مداخلات دارویی ندارد. دفعه بعد که احساس کردید به دارو نیاز دارید، سراغ کسی بروید که شما را در آغوش می‌کشد.
