غول ۴۸ ساله در شیراز فروش نرفت
کارخانه مخابرات راه دور ایران (آی تی آی) که دوشنبه ۱۵ اسفندماه به مزایده گذاشته شده بود، به فروش نرفت. یک منبع کارگری در کارخانه مخابرات راه دور شیراز به ایلنا گفتند: مزایده عمومی کارخانه آی تی آی در تاریخ ۱۵ اسفند ماه سال جاری (۱۴۰۱) بدون خریدار بود بنابراین بلاتکلیفیها همچنان ادامه دارد.او با […]
کارخانه مخابرات راه دور ایران (آی تی آی) که دوشنبه ۱۵ اسفندماه به مزایده گذاشته شده بود، به فروش نرفت.
خصوصیسازی نادرست، غول ۳۵ ساله تولید تجهیزات مخابراتی را در عرض پنج سال به زمین زد و اکنون پس از ۱۷ سال بحران و خاموشی به مزایده گذاشتهشد..
کارخانه آی تی آی، پس از ۳۵ سال فعالیت تولیدی و ۱۶ سال بحران و تعطیلی به زودی به مزایده گذاشته شده و برای همیشه محو خواهد شد.
کارخانه مخابرات راه دور (آی تی آی) سال ۵۳ با همکاری شرکت nec ژاپن در داخل شهر شیراز راه اندازی شد. آیتیآی پس از انقلاب اسلامی در تملک دولت درآمد و بازوی تولیدی شرکت مخابرات ایران شد که سفارشها و نیازهای مخابراتی کشور را تأمین میکرد، سالهای دهه ۷۰ اوج شکوفایی صنعت مخابرات ایران بود و آی تی آی به تنهایی ۷۰ درصد تجهیزات مخابراتی کشور را تولید میکرد.
همچنین با توجه به سهامدار بودن شرکت nec ژاپن، پروژه هایی نیز در خارج از کشور از جمله ترکیه بر عهده گرفت و با موفقیت به پایان رساند.
نیروی انسانی آی تی آی از متخصصترین تکنسین ها و مهندسان کشور بودند که برخی از آنان دوره های تخصصی را در کشور ژاپن طی کرده بودند و سرمایههای کشور محسوب می شدند.
با آغاز فرآیند واگذاری بنگاه های دولتی، مخابرات راه دور نیز سال ۸۳ از تملک دولت خارج شد. خصوصی شدن آی تی آی از یک سو و افول صنعت مخابرات از سوی دیگر سبب شد این کارخانه که تا آن روز پروژه محور و حیاتش وابسته به سفارشهای شرکت مخابرات بود نتواند روی پای خود بایستد.
شرکت مخابرات سفارش های خود را به خارج از کشور سپرد و خریدار بخش خصوصی نیز هیچ برنامهای برای کارخانه و شیوه اداره آن نداشت.
خریدار برنامهای برای کارخانهداری نداشت
بحران در کارخانه داشت خود را نشان میداد که در مناقصه تولید کارت سوخت برنده شد.
در این زمان بود که مسیح قائمیان که برای به سرانجام رساندن پروژه بخش عمده سهام کارخانه را از سهامداران آن خریداری کرد و عنان کارخانه را به دست گرفت.
آی تی آی که تا پیش از آن ، تنها تجهیزات مخابراتی تولید میکرد، پروژه کارت سوخت را هم به قیمت بدهکاری و خاکسترنشین شدن خود، با موفقیت به پایان رساند اما قائمیان چشم اندازی برای کارخانه پس از کارت سوخت نداشت. هدف او تولید کارت بود که به نتیجه رسید و پس از آن کارخانه رها شد.
قوق کارگران بر زمین ماند. برنامهای برای تولید وجود نداشت و سهامدار عمده به مشغولیت های سابق خود پرداخت.
کارخانه آی تی آی در سال ۸۸ ، پس از خلع ید مالک به بخش دولتی بازگشت اما نماینده دولت هم نتوانست آن را به تولید برساند و سال ۹۱ با بازنشستهشدن اجباری کارگران و زیان انباشته، تعطیل شد.
