پله‌های دست‌تراش قله چُت در استان مرکزی ویژگی بی‌مانند قله‌ی چت ۱۲۵ پلکان دست‌تراش است که دیرینگی آن به ۲۰۰۰ سال می‌رسد!
روی قله هم یک حوض سنگی دست‌تراش بزرگ کنده شده (البته برخی بر این باورند که گوردخمه است) که به زمان حسن صباح و اسماعیلیان بازمی‌گردد.
به گمان بسیار یا برای جمع‌آوری آب از آن استفاده می‌کردند یا جایی برای استراحت و برگزاری آیین بوده است.
قله چت دارای بیش از ۱۲۰ پله دست تراش است که قدمت آن به حدود دو هزار سال پیش برمیگردد و در دوران اسماعیلیان و حسن صباح از آن به عنوان دژبانی استفاده می‌شد.
قله چت به دلیل موقعیت مناسبی که داشته محل خوبی برای دیدبانی بوده و بالای این پله‌ها حوض دست تراشی وجود دارد که محل جمع آوری آب بوده است.
صعود به قله چت و پله‌های باستانی از درجه سختی بسیار زیادی برخوردار است و به تجهیزات کامل صخره نوردی نیاز دارد.
زنده یاد حسین بختیاری معروف به “پژمان بختیاری” از شعرای سرشناس و بزرگ معاصر ایران است که در دوران اشغال ایران توسط متفقین (پس از شهریور ۱۳۲۰) و در حالیکه ایران و ایرانی در اشغال و فقر و بیکاری و گرسنگی و بیماری می سوخت قطعه ای را سرود تا مرهمی بر زخم های وطن باشد و امیدی به قلب هموطنان.
این قطعه ساده بسیار سریع مورد توجه قرار گرفت و محبوب شد و در تاریخ ماند. جالب اینکه این قطعه در دوران مختلف و برای امید بخشی به مردم ایران در زمان سختی مورد استفاده قرار گرفته است. قطعه ای که گویا تاریخ انقضا ندارد چون مشکلات ایران و ایرانی تاریخ انقضا ندارد!.
اگر ایران بجز ویرانسرا نیست/من این ویرانسرا را دوست دارم
اگر تاریخ ما افسانه رنگ است/من این افسانه‌ها را دوست دارم
نوای نای ما گر جانگداز است/من این نای و نوا را دوست دارم
اگر آب و هوایش دلنشین نیست/من این آب و هوا را دوست دارم
به شوق خار صحراهای خشکش/من این فرسوده پا را دوست دارم
من این دلکش زمین را خواهم از جان/ من این روشن سما را دوست دارم
اگر بر من ز ایرانی رود زور/من این زور آزما را دوست دارم
اگر آلوده دامانید، اگر پاک/من، ای مردم، شما را دوست دارم
نظرات