مراقبت از امید دانش‌آموزان

روز دانش‌آموز، یادآور جایگاه مهم، ارزشمند و نقشِ آینده ساز دانش‌آموزان در جامعه است. آموزش، پرورش، رصد و بالندگی استعداد‌ها و توانمندی‌های دانش‌آموزان به ایجاد شرایط و محیطی مساعد منوط است تا استعدادهای خدادادی آنان شکوفا و به فعل تبدیل شده و زمینه‌های رشد و بالندگی آنان در عرصه‌های گوناگون فراهم شود. دانش‌آموزان کشورمان با درک ارزش و جایگاه رفیع خویش با برنامه‌ریزی و کوشش خستگی‌ناپذیر و پیوسته، می‌کوشند خود را برای دستیابی به موفقیت و کامیابی‌های بزرگ آماده سازند. دانش‌آموزان، چهره‌های برجسته و افتخارآفرین عرصه‌های علم و عمل، شهامت، مبارزه، پاکی، عفاف، معصومیت، ایثار و فداکاری‌اند و با بهره‌گیری از استعدادهای‌شان قادرند آینده ایران اسلامی را از هر زمان شکوفاتر و رو به پیشرفت و توسعه با دستان خویش بسازند.

جوانان و نوجوانان دانش‌آموز در روند رشد و شکوفایی کشور با روحیه و عزمی انقلابی همواره و در همه زمان‌ها و موقعیت‌های پیش و پس از انقلاب موثر بوده‌اند و ویژگی ضد استکباری آنها، جزیی از هویت‌شان به شمار می‌رود. خاطره فرزندان دلیر انقلاب اسلامی، سرمشق و الگویی فراموش ‌نشدنی برای تمامی نسل‌های دانش‌آموزی است که عزت را، بر زندگی ذلت بار ترجیح دهند و همواره با بیداری و هوشیاری، فرصت‌ها و تهدید‌ها را بشناسند و در برابر ظلم، ستم و زورگویی هیچ ابرقدرتی سرتسلیم فرود نیاورند. چگونگی گذران این دوره از زندگی، تاثیر بسیاری بر شیوه زندگی آنان و نیز آینده کشور می‌گذارد. اگر جوانان و نوجوانان به عملکرد اطرافیان، تعهد و دلسوزی‌شان اطمینان داشته باشند، واضح است که جهت ابقا و بهبود ارزش‌های خانواده و در سطح گسترده‌تر جامعه تلاش می‌کنند و پاسخگوی فعالیت و پیگیری‌های مسوولان خواهند بود چرا که در آنها صداقت را می‌بینند و تدبیر و تمشیت را درک می‌کنند و مبتنی بر آن به امید روزهای بهتر، برنامه‌های خود را در چارچوب ارزش‌های جامعه و نظام تعیین و اجرا می‌کنند. لذا بر مسوولان امر است که در کنار فراهم آوردن وسایل و امکانات آموزشی و پرورشی و شرایط رفاهی دانش‌آموزان و تعامل هر چه بهتر و بیشتر با خانواده‌های‌شان بر تغذیه فکری و تربیت روحی آنان با لحاظ مقتضیات امروز جامعه و تزریق نشاط و ایجاد اطمینان بر تلاش برای بهبود وضعیت جامعه، برنامه‌ریزی کنند. امیدﹺ دانش‌آموزان، نیازمند مراقبت است. دانش‌آموزی که خود را بازنده جامعه بداند و مأیوس از آینده خود و شرایط اقتصادی و اجتماعی متحمل بر خانواده‌اش باشد، ارزش‌ها و هنجارهای جامعه را کمرنگ می‌بیند و …