نمایی از ورودی شیراز از پنجره اتوبوس در سال ۱۳۵۰

واقعا یادش بخیر
پس سعی کنید این روزهاتونو به بهترین شکل پیش ببرین که حسرتی تو دلتون نمونه
و اینکه انقدر نژادپرست نباشید افغانی و ایرانی و دهاتی همشون مسلمون هستن و خدارو میپرستن
و از همه مهتر این همه کارهای سخت و سنگینی که افغانی ها انجام میدن من و شماها نمیتونیم انجامش بدیم
پس سعی کنیم این تفرق هارو از بین ببیریم چه خوب هست انسان قلب مهربانی داشته باشد

یادش بخیر وای وای چه حال هوای داشت اون زمان خونه یکی از حاله های ما مرودشت بود پدرم هرهفته مارا می‌برد خونه خاله وقتی از پل علی ابن حمزه مینی بوس رد میشد تمام دلت اب میشد اینقدر رد شدن ازاین پل به سمت دروازه قرآن با حال بود که اینگار تو رویا بودی چرا چون شیراز پراز گل وشادمانی بود چهارراه حافظه باغ وحش سیروس پهلوان بود بعدش خروجی زیر خود دروازه تو مینی بوس هیچ کس با هیچ کس نه رفیق بود نه فامیل ولی اینقدر صمیمی میشدن که تا این نیم ساعت دور هم بودن به شادی گذشته باشه یکی نون داشت یکی بیسکویت داشت یکی گوجه داشت خلاصه هر مسافری ی چیزی با خودش داشت سر اون پاکت و باز میکرد از اول تا آخر مینی بوس تعارف می‌کرد ای داد وبی داد از روزگار قشنگ و بدون دق دقه ما ۵تا خانواده بودیم توی ی یک خونه زندکی میکردیم شب هممون عموهام همگی بااین تعداد پای ی سفره بودیم مادرامون هرچه شلم داشت هرکه هرچه آماده کرده بود بدون کوچکترین احساس بد میزاشت سر سفره که بخوریم حالارا نگاه کنبد برادر از برادر از حال هم خبر ندارن که کدوم سیر و کدوم گشنه هستن

ارسلان عقده نداره درست قضاوت کرده حتما افغان هستی

در جواب این شخص که به نام اسی است :::حافظ شیراز میفرمایند::اگر چه زنده رود آب حیات است ولی شیراز ما از اصفهان به(غزل ۴۱۹ حافظ شیراز) البته اگر زنده رودی دیگر وجود داشته باشد …

شیراز دیگه شده شهر هفتاد و دو ملت. ذره بین باید بیگیری دستت، دنبال شهری باشی. وقتی بیش از بیست تا روستا ادغام شدن تو شیراز، از وزیر آباد و چغا و سهل آباد گرفته تا کنی بس و انجیره و بزن و قمشه و…اینا فقط یکی از هر چهار گوشه شهر رو گفتم . اینا بماند از تمام روستا و شهرهای فارس و جنوب هم سرریز شدن تو شیراز. دیگه اون شادی و طراوت مردمانش رو نمی‌بینی.. انگار شیرازی ها اومدن تو یه شهر دیگه و اینجا غریبند…. تاسف فراوان

یادش بخیر

سلام آخی یاد همه خوبیهای زمان قدیم
بخیر من که زمان این عکس به دنیا نیامده بودم.متولد دهه شصت هستم.
اما غصه روزگاران قبل خودم میخورم.
کاش به جایی که می رفتیم جلو
با دنیایی امکانات و غم و غصه
برمی گشتیم به عقب با همان سادگی و تفریح ولذت و همه آدمهای طرافمان که الان خیلی ها را نداریم.

چه حیف.چه حیف.چه‌ حیف که دیگه
برگشتی نیست فقط غصه همان روزها
را میخوریم.???

زیباترین خاطرات من شیراز…دلتنگ خاطراتشم..بوی بهارنارنج اردیبهشت…

شیراز شهر زیبای است و وجود دروازه قرآن نشانه بالا بودن سابقه دینداری و تدین مردمان این دیار است

سال ۱۳۵۰ اون موقع من دو سالم بوده یعنی هفت سال قبل از اختراع چکش

واقعاً یادش بخیر …

شیراز دیگه شیراز نیست پراز معتاد و خیابونی تاسف آور شده

شیراز میگن نازه واسه آفتو جنگش !! قبلا شیراز اصلا کلمه ی هوای آلوده به گوش کسی نخورده بود من یادمه رفتیم مشهد هم رفتن هم برگشتن حتما مردم تو ماشین واسه سلامتی راننده ها و مسافرها صلوات می فرستادن !!! چقدر جای تفریحی داشتیم چقدر باغ بود که ازدیدنشون حالت خوب می شد حالا همش دود و دم و شلوغی

ارسلان جان عقده را جای دیگه خالی کن

آسفالت اونموقع از الان بهتره، درسته اونموقع عبور و مرور خیلی کم بود ولی جنس هم جنس بود،،،!!

چقدر واقعا خوش بود کوه دراک و اب چکه معروف اون سمت هم آب زنگی و گهواره دیو الان که هرجا میری از همه شهر ها اومدن داخلش همه قشری هستن الا شیرازی افغانیا که یه باره شهرمون رو نابود کردن انقدر گستاخ شدن که حد نداره

خالق‌دروازه‌قرآن‌‌ایگار‌بود‌خوشی‌شیرازی‌ها ‌آنزمان‌‌آنجابود

یادش بخیر روزهای تکرار نشدنی روزهایی با آرامش و آسایش

یاد همان دوران ….

یاد باد یاد آن زمان و دوران که در پهن دشت فلات شیراز همه جا آب بود و چمنزار و مرغزار و مرتع و علفزار و درختان و جنگل و حتی یک خانه و بنای مسکونی نبود و مردمان کوچ رو و چادر نشین و دائم در دامنه های رشته کوههای شمالی و جنوبی و غربی و شرقی یورد؛ جا عوض میکردند دامداری و احشام داری بیشتر کارشان بود محل تامین گندم و نان شان دیگر بلاد حول و اطراف پیرامون جوار این فلات بزرگ وسیع پهناور بهشتی بود زیباتر از جلگه های هندوستان بود بالاتر از جلگه های شمال مدیترانه بود

اخی یادش بخیر چ خوب و باصفا