گریه کردن یک واکنش طبیعی است که انسان به طیف وسیعی از احساسات از جمله غم و اندوه، شادی و ناامیدی دارد. گریه کردن غیرعادی نیست و هم مردان و هم زنان بیشتر از آنچه مردم تصور می کنند گریه می کنند. در ایالات متحده، زنان به طور متوسط ​​۳.۵ بار در ماه و مردان به طور متوسط ​​۱.۹ بار در ماه گریه می کنند. جالب اینجاست که انسان تنها حیوانی است که اشک می ریزد. فواید گریه برا سلامتی چیست؟ چرا برخی از افراد گریه می کنند؟ چرا برخی نمی توانند اشک بریزند؟ برای پاسخ به همه این سوالات ادامه مقاله از اول فارس را تا انتها بخوانید.

چرا مردم گریه می کنند؟

گریه یک پاسخ طبیعی به احساسات یا عوامل تحریک کننده مانند گرد و غبار در چشم است.

انسان سه نوع اشک تولید می کند:

• پایه: مجاری اشک دائماً اشک پایه ترشح می‌کنند که یک مایع آنتی‌باکتریایی غنی از پروتئین است و به مرطوب نگه داشتن چشم‌ها در هر بار پلک زدن کمک می‌کند.
• رفلکس: اشک هایی هستند که توسط محرک هایی مانند باد، دود یا پیاز ایجاد می شوند. آنها برای شستشوی این مواد تحریک کننده و محافظت از چشم آزاد می شوند.
• عاطفی: انسان ها در پاسخ به طیف وسیعی از احساسات اشک می ریزند. این اشک ها حاوی سطح بالاتری از هورمون های استرس نسبت به سایر اشک ها هستند.

وقتی مردم در مورد گریه صحبت می کنند، معمولاً به اشک های عاطفی اشاره می کنند.

فواید گریه کردن

اگر افراد، اشک ریختن را نشانه ضعف بدانند ممکن است اشک و گریه خودشان را سرکوب کنند، اما علم نشان می دهد که انجام این کار می تواند به معنای از دست دادن طیف وسیعی از فواید باشد. چون محققان دریافته اند که گریه کردن می تواند فواید زیادی برای بدن داشته باشد، از جمله:

گریه اثر تسکین دهنده دارد.

بررسی ها نشان می دهد که گریه ممکن است تأثیر مستقیم و خودآرامبخشی بر افراد داشته باشد. گریه سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) را فعال و به افراد کمک می‌کند آرام شوند. گریه کردن علاوه بر کمک به مردم برای آرام کردن خود، می تواند به افراد کمک کند تا از اطرافیانشان حمایت کنند. همانطور که این بررسی نشان می دهد، گریه در درجه اول یک رفتار دلبستگی است، زیرا حمایت افراد اطراف ما را جلب می کند. این به عنوان یک مزیت بین فردی یا اجتماعی شناخته می شود.

گریه کردن ممکن است یکی از بهترین مکانیسم های شما برای تسکین خود باشد. محققین دریافته اند که گریه سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) را فعال می کند. PNS به استراحت و هضم بدن شما کمک می کند. با این حال، ممکن است چندین دقیقه طول بکشد تا اشک ریختن قبل از اینکه اثرات تسکین دهنده گریه را احساس کنید.

گریه فقط در پاسخ به چیزی غم انگیز اتفاق نمی افتد. گاهی اوقات ممکن است زمانی که به شدت خوشحال، ترسیده یا استرس دارید گریه کنید. محققان می گویند باور کنید که گریه به این شکل ممکن است به بازگرداندن تعادل عاطفی کمک کند. هنگامی که به طور باورنکردنی از چیزی خوشحال هستید یا می ترسید و گریه می کنید، ممکن است این روش بدن شما برای بهبودی از تجربه چنین احساس قوی باشد.

به تنفس بهتر کودک کمک می کند.

اولین گریه نوزاد از رحم، گریه بسیار مهمی است. نوزادان اکسیژن خود را در داخل رحم از طریق بند ناف دریافت می کنند. هنگامی که نوزاد به دنیا می آید، باید نفس خود را شروع کند. اولین گریه چیزی است که به ریه های کودک کمک می کند تا با زندگی در دنیای بیرون سازگار شوند. گریه همچنین به نوزادان کمک می کند تا مایعات اضافی در ریه ها، بینی و دهان را دفع کند.

به تسکین درد کمک می کند.

تحقیقات نشان داده است ریختن اشک های عاطفی علاوه بر خود آرامبخشی باعث ترشح اکسی توسین و اندورفین می شود. این مواد شیمیایی به افراد احساس خوبی می دهند و همچنین ممکن است دردهای جسمی و روانی را کاهش دهند. به این ترتیب، گریه می تواند به کاهش درد و ارتقای حس خوب کمک کند.

خلق و خو را تقویت می کند.

گریه ممکن است به تقویت روحیه افراد و ایجاد احساس بهتر در آنها کمک کند. علاوه بر تسکین درد، اکسی توسین و اندورفین می تواند به بهبود خلق و خو کمک کند. به همین دلیل است که آنها اغلب به عنوان مواد شیمیایی “احساس خوب” شناخته می شوند.

علاوه بر آن، گریه سموم را دفع می کند و استرس را از بین می برد. وقتی انسان در پاسخ به استرس گریه می کند، اشک هایشان حاوی تعدادی هورمون استرس و سایر مواد شیمیایی است. محققان بر این باورند که گریه می‌تواند سطح این مواد شیمیایی را در بدن کاهش دهد که به نوبه خود می‌تواند استرس را کاهش دهد. با این حال، برای تأیید این موضوع به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

به خواب بهتر نوزادان کمک می کند.

یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۱۵ نشان داد که گریه می تواند به خواب بهتر نوزادان کمک کند. اینکه آیا گریه همان اثر افزایش خواب را در بزرگسالان دارد یا خیر هنوز مورد تحقیق قرار نگرفته است. با این حال، نتیجه این است که اثرات آرام بخش، تقویت کننده خلق و خو و تسکین درد گریه در بالا ممکن است به فرد کمک کند راحت تر به خواب برود.

با باکتری ها مبارزه می کند.

گریه به دفع باکتری ها و تمیز نگه داشتن چشم ها کمک می کند زیرا اشک حاوی مایعی به نام لیزوزیم است. لیزوزیم دارای چنان خواص ضد میکروبی قوی است که حتی می تواند به کاهش خطرات ناشی از عوامل بیوترور مانند سیاه زخم کمک کند. رفلکس اشک، ذرات، مانند دود و گرد و غبار را از چشمان شما پاک می کند. اشک های مداوم چشم های شما را چرب می کند و به محافظت از آنها در برابر عفونت کمک می کند. اشک های احساسی ممکن است فواید زیادی برای سلامتی داشته باشند. در حالی که اشک های مداوم حاوی ۹۸ درصد آب هستند، اشک های احساسی حاوی هورمون های استرس و سایر سموم هستند. محققان این نظریه را مطرح کرده اند که گریه این چیزها را از سیستم شما خارج می کند، اگرچه تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

گریه کردن بینایی را بهبود می بخشد.

اشک پایه که با هر بار پلک زدن ترشح می شود، به مرطوب نگه داشتن چشم ها و جلوگیری از خشک شدن غشاهای مخاطی کمک می کند. اثر روان کنندگی اشک پایه به افراد کمک می کند تا واضح تر ببینند. هنگامی که غشاها خشک می شوند، دید ممکن است تار شود.

برای گریه کردن چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

گریه کردن فواید زیادی برای سلامتی دارد، اما گریه مکرر ممکن است علائم افسردگی باشد. گریه در پاسخ به احساساتی مانند غم، شادی یا ناامیدی طبیعی است و فواید زیادی برای سلامتی دارد. با این حال، گاهی اوقات گریه مکرر می تواند نشانه افسردگی باشد. گریه همراه با شرایط زیر ممکن است علائم افسردگی باشد:

• موارد گریه های غیر قابل کنترل
• تداخل و تاثیر منفی گریه بر روی فعالیت های روزمره
• گریه خیلی زیاد یا مکرر و یا گریه های بدون دلیل مشخص

سایر علائم افسردگی، عبارتند از:

• اضطراب مداوم
• بدبینی یا ناامیدی
• پرخوری یا کم خوری
• خستگی یا بدون انرژی
• درد یا گرفتگی غیر قابل توضیح
• احساس گناه، بی ارزشی یا درماندگی
• داشتن مشکل در خواب یا خواب زیاد
• احساس تحریک پذیری یا بی قراری
• افکار خودکشی یا افکار آسیب رساندن به خود
• مشکلات گوارشی که با درمان بهبود نمی یابند.
• لذت نبردن از چیزهایی که زمانی لذت بخش بودند.
• مشکل در تمرکز، به خاطر سپردن چیزها، یا تصمیم گیری

اگر فردی علائم افسردگی را تجربه می کند، یا فردی که می شناسد، باید با پزشک صحبت کند.

چقدر باید گریه کرد؟

محققان دانشگاه تیلبورگ تحقیقاتی را در مورد گریه بررسی کرده اند. آنها معتقدند به طور متوسط، زنان آمریکایی ۳.۵ بار در ماه گریه می کنند در حالی که مردان آمریکایی حدود ۱.۹ بار در هر ماه گریه می کنند. میانگین ها بر اساس کشور به طور قابل توجهی متفاوت است. میانگین در آمریکا در انتهای طیف بالاتر است. به عنوان مثال، زنان در چین فقط ۱.۴ بار در ماه گریه می کنند. مردان در بلغارستان تنها ۰.۳ بار در ماه گریه می کنند.

آیا گریه باعث کاهش وزن می شود؟

گریه کردن یکی از کارهای بدن و پاسخ طبیعی به احساسات شدید است. برخی از افراد به راحتی گریه می کنند، در حالی که برخی دیگر اغلب اوقات اشک نمی گیرند. هر زمان که در نتیجه احساسات شدید گریه می کنید، چیزی تولید خواهد شد که به عنوان “اشک های روانی” شناخته می شود. اشک های روانی پاسخ روانی شما را به یک واکنش فیزیکی تبدیل می کند.

سیگنال‌های مغز، هورمون‌ها و حتی فرآیندهای متابولیک شما همگی تحت تأثیر انتشار اشک‌های روانی هستند. اخیراً، محققان کنجکاو شده‌اند که ببینند آیا این تأثیرات اثرات طولانی‌مدت‌تری بر بدن شما پس از گریه می‌گذارد یا خیر.

از آنجایی که گریه، مقداری کالری می سوزاند، سموم ترشح و هورمون های شما را متعادل می کند، برخی شروع به حدس زدن کرده اند که گریه های مکرر حتی می تواند به کاهش وزن شما کمک کند.

گریه کردن چقدر کالری می سوزاند؟

سوگواری یکی از عزیزان، تحمل جدایی و تجربه علائم افسردگی از دلایل رایج گریه مکرر است. وقتی احساسات شدیدی را تجربه می کنید، ممکن است متوجه کاهش وزن شوید که به نظر می رسد این دو مورد تا جدودی بهم مرتبط باشد. به احتمال زیاد، کاهش وزن ناشی از غم و اندوه و افسردگی بیشتر از گریه با کاهش اشتها مرتبط است.

در حالی که گریه مقداری کالری می سوزاند، باید ساعت ها و روزها گریه کنید تا به اندازه یک پیاده روی تند کالری بسوزانید. تصور می‌شود که گریه تقریباً به اندازه خندیدن – ۱.۳ کالری در دقیقه، کالری می سوزاند. به طور کلی، گریه کالری می سوزاند، اما به اندازه ای نیست که باعث کاهش وزن شود. بر اساس تحقیقات، قرار دادن یک فیلم غمگین یا کار برای تحریک گریه کردن، جایگزین ورزش منظم برای شما نخواهد شد. با این حال، گریه کردن هدف مهمی دارد و هر چند وقت یکبار “گریه خوب” می تواند فواید سلامتی مانند تسکین استرس داشته باشد. اگر اغلب به دلیل اندوه، از دست دادن یا افسردگی گریه می کنید، با یک ارائه دهنده سلامت روان صحبت کنید تا در مورد درمان هایی که ممکن است کمک کننده باشد، راهنمایی های لازم را ارائه دهد.

چرا گریه کردن برای من مشکل است؟

شاید اصلاً توانایی گریه کردن نداشته باشید، حتی زمانی که با شرایط بسیار ناخوشایند یا ناراحت کننده روبرو می شوید. دیگران در اطراف شما گریه می کنند، اما اشک های شما نمی آیند. اگر نمی توانید اشک بریزید، ممکن است تعجب کنید که چرا در گریه کردن مشکل دارید.

برخی از شرایط پزشکی می توانند بر توانایی تولید اشک شما تأثیر بگذارند، از جمله:

کراتوکونژونکتیویت سیکا

این بیماری که بیشتر به آن سندروم چشم خشک می گویند ، شامل کاهش تولید اشک است. حتی می تواند بیشتر با موارد زیر ظاهر شود:

• دیابت
• مشکلات تیروئید
• روماتیسم مفصلی
• استفاده از لنز تماسی
• التهاب یا اختلالات پلک
• تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری یا یائسگی
• سن، زیرا خشکی چشم در بزرگسالی نسبتاً رایج است.

سندرم شوگرن

این وضعیت خودایمنی، که اغلب با عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود، بیشتر در زنان بالای ۴۰ سال ظاهر می شود. سندرم شوگرن باعث می‌شود که گلبول‌های سفید خون به غدد تولید کننده رطوبت مانند مجاری اشکی و غشاهای مخاطی حمله کنند. این می تواند باعث خشکی چشم و دهان شود.

فاکتورهای محیطی

اگر در آب و هوای خشک زندگی می کنید یا در آب و هوای بسیار بادخیز زندگی می کنید، ممکن است متوجه شوید که اشک زیادی تولید نمی کنید. این به این دلیل اتفاق می افتد که خشکی هوا باعث می شود اشک های شما به سرعت تبخیر شوند.

داروها

برخی از داروها نیز می توانند منجر به کاهش تولید اشک شوند. ممکن است هنگام مصرف دارو های زیر متوجه شوید که در گریه کردن خود مشکل دارید:

• قرص های ضد بارداری، به خصوص اگر از لنزهای تماسی استفاده کنید.
• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
• آنتی هیستامین ها یا ضد احتقان ها
• داروهای فشار خون

لیزیک همچنین می تواند بر تولید اشک تأثیر بگذارد، بنابراین خشکی چشم پس از انجام این جراحی غیر معمول نیست.

دلایل دیگر

اگر مشکل پزشکی ندارید که بر تولید اشک تأثیر می گذارد، خشکی چشم شما به طور بالقوه می تواند به عوامل احساسی یا ذهنی مربوط باشد.

افسردگی همراه با مالیخولیا. انواع مختلف افسردگی می توانند طیفی از علائم را شامل شوند که شدت آنها متفاوت است، بنابراین افراد مبتلا به افسردگی لزوماً افسردگی را دقیقاً به همان شکل تجربه نمی کنند. افسردگی مالیخولیایی نوعی اختلال افسردگی اساسی است که عموماً با علائم شدید همراه است. در این شرایط ممکن است به وقایع، به خصوص رویدادهای مثبت، آن طور که معمولاً واکنش نشان می دهید، واکنش نشان ندهید.

آنهدونیا. در حالی که آنهدونیا اغلب به عنوان یک علامت افسردگی رخ می دهد، همچنین می تواند به عنوان نشانه ای از سایر شرایط سلامت روان یا به تنهایی ایجاد شود. آنهدونیا از دست دادن علاقه و لذت در فعالیت های اجتماعی یا احساسات فیزیکی را توصیف می کند.

شما فقط لذت کاهش یافته را تجربه نمی کنید. همچنین ممکن است متوجه کاهش ظرفیت ابراز احساسات خود شوید. برخی از افراد مبتلا به آنهدونیا، دیگر نمی توانند به راحتی گریه کنند.

احساسات سرکوب شده. برخی از افراد در مدیریت احساسات مشکل دارند، بنابراین آنها را کنار می زنند یا آنها را سرکوب می کنند تا بتوانند با آن کنار بیایند. این سرکوب ممکن است در ابتدا عمدا اتفاق بیفتد، اما به مرور زمان خودکارتر می شود .در نهایت، ممکن است بیشتر احساسات خود را به صورت خفیف تجربه کنید. حتی اگر چیزی عمیقا ناراحت کننده اتفاق بیفتد، ممکن است واکنش زیادی نشان ندهید.

چگونه ناتوانی در گریه کردن را برطرف کنیم؟

اگر فکر می‌کنید گریه آسیب‌پذیری شما را آشکار می‌کند یا نشان‌دهنده ضعف است، ممکن است عمداً جلوی اشک‌هایتان را بگیرید. وقتی افراد دیگر، از جمله والدین، خواهر و برادر و همسالان، آنها را به خاطر گریه در دوران کودکی سرزنش می‌کنند، اغلب گریه را نشانه ضعف می‌دانند. ناتوانی در گریه کردن نیز می تواند به عنوان یک رفتار آموخته شده ایجاد شود. اگر اعضای خانواده و عزیزان هرگز گریه نمی کنند، ممکن است هرگز یاد نگیرید که گریه را یک شکل طبیعی از ابراز عاطفی بدانید. شاید تعجب کنید که بدانید گریه کردن در واقع بسیار مهم است.

اگر علائم دیگری دارید که نشان می دهد ناتوانی شما در گریه کردن ممکن است به یک بیماری جسمی یا روانی مرتبط باشد، بهتر است با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان خود صحبت کنید. هنگامی که یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی هرگونه شرایط جدی را رد کرد، می‌توانید چند کار را امتحان کنید تا رهایی از اشک و گریه کردن برای شما اسانتر شود.

اگر به سرکوب کردن یا اجتناب از احساسات شدید عادت کرده اید، ممکن است در مواجهه با یک موقعیت عمیق عاطفی، مانند از دست دادن کسی که دوستش دارید یا از دست دادن یک فرصت رویایی، واکنش زیادی را بروز ندهید.

به طور کلی، کنار آمدن با احساسات ناخوشایند یا ناخواسته احساس خوبی ندارد، اما هنوز هم یک کار مهم است. انکار آنها ارتباط شما را با تجربیاتتان قطع می کند و راه های طبیعی ابراز احساسات مانند گریه را مسدود می کند.

با احساسات خود راحت تر باشید.

برای تمرین به رسمیت شناختن و پذیرش احساسات خود، آنها را انکار نکنید. در عوض، سعی کنید:

احساسات خود را با صدای بلند بازگو کنید. حتی اگر فقط برای خودتان باشد، می‌توانید بگویید: «احساس عصبانیت می‌کنم»، «احساس ناراحتی می‌کنم» یا «احساس می‌کنم صدمه دیده‌ام».

احساسات خود را یادداشت کنید. داشتن یک دفتر خاطرات می تواند به شما کمک کند تا با احساسات در لحظه ارتباط برقرار کنید، اما همچنین به شما امکان می دهد قبل از به اشتراک گذاشتن آنها با دیگران، آنها را برای خودتان توصیف کنید. به خود یادآوری کنید که داشتن احساسات، حتی احساسات شدید، اشکالی ندارد.

یک فضای امن برای بروز احساسات خود پیدا کنید.

ممکن است احساس راحتی در ابراز احساسات در جمع نداشته باشید، و این کاملاً اشکالی ندارد. اما باید بدانید که اجتناب کامل از احساسات خود و نادیده گرفتن آنها نیز راه حل نیست. سعی کنید مکانی خصوصی پیدا کنید که بتوانید احساسات شدید و اشک ها را ابراز کنید. این ممکن است اتاق خواب شما، یک مکان آرام در طبیعت باشد که در آن همیشه تنها هستید، یا هر جای دیگری که می دانید اذیت نخواهید شد.

با افرادی که به آنها اعتماد دارید صحبت کنید.

هنگامی که به تنهایی با احساسات خود راحت تر شدید، می توانید سعی کنید این احساسات را با عزیزان خود به اشتراک بگذارید. برای مثال ممکن است قبل از هر کس دیگری با شریک یا بهترین دوست خود صحبت کنید.

صحبت کردن با دیگران در مورد احساس خود می تواند به عادی سازی احساسات شما کمک کند. وقتی صحبت کردن در مورد احساسات راحت‌تر می‌شود، ممکن است متوجه شوید که بیان آن‌ها به روش‌های دیگری نیز آسان‌تر می‌شود.

اگر به دلیل عدم ارتباط با احساسات خود برای گریه کردن مشکل دارید، ممکن است در بیان احساسات به روش های دیگر نیز مشکل داشته باشید. در این صورت مشورت با یک درمانگر می تواند مزایای زیادی داشته باشد. راحت تر شدن با احساسات نه تنها برای روابط صمیمانه بلکه برای سلامت عاطفی کلی شما نیز مهم است.

اگر مطمئن نیستید که چرا نمی توانید به راحتی گریه کنید یا احساسات خود را ابراز کنید، یک روانشناس می تواند راهنمایی و پشتیبانی دلسوزانه را در حین شروع بررسی این موضوع ارائه دهد.

اگر سعی کرده‌اید به تنهایی با احساسات شدید راحت‌تر شوید، اما موفقیت چندانی کسب نکرده‌اید، صحبت با یک روانشناس ممکن است قدم بعدی مفیدی باشد.