دو سال قبل، اکتشاف ارزشمندی دربارۀ تاریخ کشور ولز اتفاق افتاد که باستان‌شناسان آن را مدیون خرگوش‌های جزیره‌ی اسکاکولم بودند!
به گزارش اول فارس به نقل از گاردین ، محققانی که زندگی ماقبل تاریخ در ولز را مطالعه می‌کنند در سال ۲۰۲۱ از یک منبع غیرمنتظره کمک گرفتند. آنطور که استیون موریس برای گاردین گزارش داده بود، خرگوش‌های جزیره‌ی اسکاکولم در دو مایلی ساحل جنوب غربی شهرستان پمبروکشایر مشغول نقب‌زنی بودند که دو ابزار عصر حجر و همچنین خرده‌های سفالی از اوایل عصر برنز را بیرون آوردند.
ریچارد براون و ژیزل ایگل، متخصصان پرندگان دریایی که به عنوان نگهبان این جزیره غیرمسکونی فعالیت می‌کنند، پس از مشاهده‌ی این اشیاء، عکس‌هایی از آن‌ها را برای محققان باستان‌شناسی ارسال کردند. اندرو دیوید، متخصص ابزارهای ماقبل تاریخ، با نگاه به یکی از این تصاویر، آن را یک ابزار سنگی مربوط به دورۀ میان‌سنگی با قدمت ۶۰۰۰ تا ۹۰۰۰ ساله دانست که احتمالاً از آن برای ساخت قایق‌های پوشیده از پوست خوک آبی و صدف‌ها استفاده می‌شده است.
(ابزار سنگی که احتمالا برای ساخت قایق‌های پوستی استفاده می‌شده)
دیوید می‌گوید: «اگرچه این نوع ابزارها در مکان‌های ساحلی در سرزمین اصلی پمبروکشایر و کورنوال همینطور در اسکاتلند و شمال فرانسه شناخته‌شده هستند، این نخستین نمونه از اسکاکولم و نخستین مدرک محکم اشغال این جزیره در اواخر دوره‌ی میان‌سنگی است.
جودی دیکن، متصدی باستان‌شناسی موزه ملی ولز، خاطرنشان می‌کند که تکه‌های سفال متعلق به گلدانی با دیواره‌های ضخیم است که احتمالاً حدود ۳۷۵۰ سال پیش به‌عنوان کوزه‌ای برای سوزاندن مردگان از آن استفاده می‌شده است. مانند سنگریزه‌های اریب قدیمی‌تر، این کوزه‌های خاکستر در غرب ولز غیر معمول نیستند، اما نخستین مصنوعات از نوع خود هستند که در جزیره یافت شده‌اند.
(نمای هوایی جزیره اسکاکولم)
اسکاکولم معمولاً پذیرای تعداد کمی از بازدیدکنندگان یک‌شبه است که به تجربه طبیعت‌گردی به دور از تکنولوژی و زندگی شهری علاقمند هستند، اما در طول همه‌گیری کرونا، براون و ایگل تنها ساکنان جزیره بودند. این دو وبلاگ مشترکی هم دارند که در آن مشاهدات‌شان از حیات وحش و سایر اتفاقات از جمله یافته‌های اخیر را ثبت می‌کنند.
(قطعه‌ای از یک ظرف دارای تزئینات با قدمت ۳۷۰۰ سال)
اسکاکولم به طول یک مایل و عرض نیم مایل، نامی است شمالی به معنای «جزیره جنگلی»؛ منشا این نام وایکینگ‌هایی هستند که اواخر قرن دهم یا اوایل قرن یازدهم آنجا سکنی گزیدند. بین قرن‌های ۱۴ و ۱۶، این جزیره مزرعه خرگوش‌ها شد.
در قرون وسطی از جزایر کوچک برای پرورش حیوانات بخاطر خز و گوشتی که داشتند استفاده می‌شد و در عین حال این موجودات در قیاس با سرزمین اصلی (خشکی)، از شکارچیان مصون می‌مانند و زندگی بهتری داشتند. جزیره اسکومر در سواحل پمبروکشایر، به‌خاطر خرگوش‌های فراوانش شهرت دارد؛ خرگوش‌هایی که قدمت آن‌ها به پرورش‌دهندگان خرگوش دوره‌ی نورمن در قرون وسطی برمی‌گردد.
توبی درایور، باستان‌شناس کمیسیون سلطنتی ولز که روی بررسی‌های قبلی در جزایر مجاور اسکومر، گراشولم و رمزی کار کرده می‌گوید که به نظر می‌رسد خرگوش‌ها به طور اتفاقی به گورپشته‌ی اوایل عصر برنز که روی یک سایت بسیار قدیمی‌تر شکارچی-گردآورنده ساخته شده بود، برخورد کردند.
توبی می‌گوید: «ما از بررسی‌های هوایی گذشته و اسکن لیزری هوابرد توسط کمیسیون سلطنتی می‌دانیم که اسکاکولم بقایای برخی از مزارع و سکونتگاه‌های ماقبل تاریخ را در خود جای داده است، اگرچه هیچ کدام از آن‌ها تا به حال حفاری نشده است. اسکاکولم در حال حاضر چند یافته شگفت‌انگیز ماقبل تاریخ را افشا کرده است.
نظرات