طرح انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس و تعداد دیگری از استانهای کشور، کلان پروژهای است که طی سالهای گذشته در دستور کار دولتهای مختلف قرار گرفته است.
به گزارش اول فارس به نقل از ایلنا، بحث انتقال آب از دریا به استان فارس به عنوان یکی از روشهای مرسوم تأمین آب مطرح بود اما این موضوع طی سالهای ۹۳ تا ۹۶ دچار فراز و فرودهایی شد تا اینکه با تشکیل شورای راهبردی انتقال آب، این امر به دغدغه اصلی همه استان تبدیل شد.
اجرای این طرح نخستین بار در سال ۹۲ مطرح و پس از طی کردن چالش های زیست محیطی و شاخصهایی که مد نظر وزارت نیرو قرار داشت، در سال ۹۶ وارد مرحله جدیدی شد و پای سرمایه گذاران به این پروژه کلان باز شد.
اما چندی بعد این پروژه بلاتکلیف ماند تا اینکه در سال ۱۴۰۰ و پس از طی شدن چالشهای موجود، وارد فاز اجرایی شد.
نماینده شیراز و زرقان با انتقاد از اینکه هیچ کدام از مجموعههای خصولتی استان به موضوع انتقال آب نه ورود کردهاند و نه مشارکت داشتهاند، میگوید: اقدام اصفهان در موضوع انتقال آب با استان فارس بسیار متفاوت است و آنها اقدامات دیگری برای این انتقال انجام میدهند.
جعفر قادری با بیان اینکه سرمایه گذار بخش خصوصی به موضوع انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس ورود کرده است، میافزاید: این سرمایه گذار متعهد شده است که ۲۰ میلیون متر مکعب آب به اصفهان منتقل کند که مبلغ این پروژه را دریافت کرده است.
وی با بیان اینکه پروژه انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس تا دو سال آینده به بهرهبرداری میرسد، ادامه میدهد: پروژه انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس پیشرفت قابل توجهی دارد؛ مشارکت سهم ۳۰ درصدی صندوق توسعه ملی و قولهایی که وزارت صمت جهت بهره برداری این پروژه داده است و مشارکت ایمیدرو باعث شده تا این پروژه در سه قطعه فعال باشد.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه میزان روند عملیات انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس را مناسب ارزیابی میکند و میگوید: آب شیرین کن از عوامل محدود کننده پروژه انتقال آب از خلیج فارس به استان است و مقرر شده که آب شیرین کن این پروژه تکمیل شود.
قادری با اشاره به اینکه آب شیرین کن انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس در حال احداث است، عنوان میکند: در بحث انتقال آب به استان اصفهان موضوع آب شیرین کن مطرح نیست و تنها انتقال خط لوله در موضوع این انتقال وجود دارد.
وی در ادامه با بیان اینکه تعلق داشتن بیشتر صنایع استان اصفهان به نهادهای غیر دولتی و ایمیدرو، و … باعث شده تا در بسیاری از موارد مسئولان اصفهان از این ظرفیت کامل استفاده کنند، میگوید: متاسفانه استان فارس صنایع بزرگ زیادی ندارد و کارخانههایی مانند فولاد هم بهرغم اینکه خصوصی است اما وزنش در حد انجام پروژههای بزرگ نیست.
نماینده شیراز و زرقان در ادامه با اشاره به اینکه پتروشیمی شیراز هم که وابسته به وزارت دفاع است از آب سد درودزن استفاده میکند، میافزاید: طبق برنامهها مقرر شد که آب سد در سالهای آینده بر روی واحدهای بزرگ صنعتی بسته شود که این امر سبب میشود صنایع بزرگ ناچارند جهت تامین آب از پساب یا انتقال آب از خلیج فارس به استان استفاده کنند.
وی با بیان اینکه اطلاعات مسئولان استان اصفهان از انتقال آب از دریای عمان به این استان صحیح و درست نیست، میگوید: آب از استانهای یزد و کرمان به اصفهان انتقال داده شده است و این در حالی است که میزان فاصله استان اصفهان تا دریای عمان بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر است.
طرح انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس از ابتدا با هدف تامین آب صنایع استان تعریف شد اما به گفته دبیر شورای راهبردی طرح انتقال آب از خلیج فارس به استان فارس، بخش کشاورزی و منابع مورد نیاز جهت آب شرب نیز میتواند از این طرح منتفع شود.
از ۴۰۰ میلیون مترمکعب آب اختصاص یافته به استان فارس، ۱۴۵میلیون مترمکعب مربوط به خط شرقی استان است.
ناشناس
تاریخ : ۱۷ - شهریور - ۱۴۰۲
کاملا مشخصه پیمانکار منتظر مانیه
بهمن
تاریخ : ۱۶ - شهریور - ۱۴۰۲
چی شده آقای قادری مگه باز میخواد نماینده بشه.که اینطور به تکاپو افتادند
باهر
تاریخ : ۱۵ - شهریور - ۱۴۰۲
چون برای شیرین کردن آب شور دریا از مواد شیمیایی گوناگون مثل ضدخورندگی و ضدکف و ضد رسوب و ضد اکسیژن و ضد باکتری و سختی افزا یا کلرور کلسیم و ….استفاده میشود گرچه در حدود استاندارد هم هستند ولی مثل آب پشت سده ها و چاه ها و رودخانه ها و چشمه ها نمیشوند.لذا بایستی فقط برای صنایع و یا کشاورزی گلخانه ای استفاده شوند و از آبهای طبیعی داخلی برای شرب مردم استفاده گردد.این امر خیلی حیاتی هست که باید به آن توجه کرد بویژه در شرایط بحرانی که این دستگاه های آب شیرین کن ممکن هست در اثر جنگ و یا آلودگی نفتی آب دریا ویا آلودگی شیمیایی ان
و یا آلودگی آب دریا با فاضلاب شهرها و …اب دریا آلوده شوند که معمولا همیشه هم این آلودگی ها در آبهای خلیج فارس و دریای عمان بوفور وجود دارند و در نتیجه آبهای شیرین خروجی از آنها حداقل بمقدار کم آلوده هستند و یا در اثر این عوامل ممکن هست غیر قابل استفاده باشند و یا بشوند حتی برای کوتاه مدت و بعد کل شبکه آب رسانی و توزیع آب در شهرها را آلوده می کند که دیگر پاک سازی آنها غیر ممکن خواهد بود و سلامت همه مردم در خطر جدی قرار می گیرد.