خیار یا به فارسی افغانستان بادرنگ گیاهی از خانوادهٔ کدوییان است. خیار ساقه‌ای بالارونده دارد که میوه‌ها از آن آویزان می‌شوند .این ساقه نیز به عنوان گیاه خوراکی استفاده می‌شود. خیار در واقع نوعی سبزی است.

به گزارش اول فارس ، ساقه‌های گیاه خیار حالت رونده دارد و دور هر تکیه‌گاهی می‌پیچد. همچنین خیار می‌تواند به صورت هیدروپونیک بدون ریشه در زمین رشد کند و اگر تکیه گاه نداشته باشد در سطح زمین پیچ بخورد. خیار برگ‌های بزرگی دارد و می‌تواند روی دیگر میوه‌ها سایه بیاندازد. خیار معمولاً استوانه شکل است و می‌تواند تا ۶۰ سانتیمتر در طول و ۱۰ سانتیمتر در قطر رشد کند.

از دیدگاه گیاه‌شناسی، خیار یک سَته است به عبارت دیگر میوه ای است که بخش بیرونی آن سخت است و در درون هیج تقسیم‌بندی ندارد. اما مانند گوجه فرنگی و کدو، در آماده‌سازی و خوراک با آن مانند تره‌بار برخورد می‌شود. برپایهٔ جدول بالا ۹۵ درصد خیار آب است.

شما براحتی می توانید در خانه یا آپارنما مثل شکل زیر کاشت خیار را انجام دهید.

یک گلدان مناسب برای کاشت خیار انتحاب نمایید (تقریبا قطر ۲۵ سانتی متر داشته باشد). حتما دقیت داشته باشید که عمق گلدان هم برای کاشت باید مناسب باشد چون خیار حتی در گونه های با خوشه ی کوتاه، نیاز به فضای زیادی برای رشد دارد. شما همچنین می توانید گلدان خیار را از جایی آویزان کنید تا فضای کمتری بگیرد.

انتخاب گلدانی مناسب و پر کردن آن با خاک برگ، کمپوست و خاک باغچه است. کف گلدان را مقدار سنگ ریزه بریزد تا گلدان زهکش خوبی داشته باشد.
گلدان مناسب برای کاشت خیار گلدانی است که قطر و ارتفاع آن حداقل ۳۰ سانتی متر باشد.

۱-منتظر بمانید تا خاک برای کاشت خیار گرم شود.

خیارها به درجه حرارت سرد، بسیار حساس هستند  سرمازدگی  آنها را از بین می برد.

• بطور کلی، بسته به منطقه ای که در آن زندگی می کنید و زمانی که آب و هوا شروع به گرم شدن می کند،  خیار ها را در اردیبهشت یا فروردین ماه بکارید. یک روش دیگر برای تعیین زمان کاشت خیار، در نظر گرفتن تاریخ آخرین یخبندان است. برای اطمینان بیشتر، حداقل دو هفته پس ازتاریخ آخرین یخبندان، صبر کنید.
• دمای خاک  حداقل باید ۶۵ درجه فارنهایت (۱۸ درجه سانتیگراد) باشد. توجه داشته باشید که دمای خاک می تواند کمی سردتر از دمای هوا باشد.

۳-حذف علف های هرز. قبل از کاشت خیار

علف های هرز باغ را بیرون بکشید. زیرا علف های هرز، مواد مغذی مهم و محدود را از گیاه می گیرد.

• علف های هرز را با ریشه هایشان، با دست بیرون بکشید. اگر ریشه یک علف هرز را در خاک باقی بگذارید، به احتمال زیاد، علف های هرز مجدداً رشد می کنند.
• از علف کش ها، دوری کنید. علف کش های شیمیایی و ارگانیک بطور مساوی، خاک را  برای رشد گیاهان دچار مشکل می کنند.

۴-کود دادن به خاک. قبل از کاشت خیار، کود گرانوله را در سر تا سر خاک  پخش کنید. (کود گرانوله، کودی ارگانیک می باشد که از بقایای پوسیده شده دام و طیور تولید شده است. این کود دارای خصوصیات یک کود کامل آلی از نظر عناصر غذایی می باشد)

• قبل از افزودن کود یا هر چیز دیگر به خاک، از یک بیلچه یا چنگک کوچک برای نرم کردن خاک، استفاده کنید. با نرم کردن خاک می توان مواد افزودنی را به طور کامل با خاک مخلوط و شرایط ایده آل برای کاشت خیار را فراهم کنید.
• کمپوست غنی یا کودهای پوسیده، بهترین کودهای طبیعی برای کاشت خیار هستند. آنها را در عمق ۲ اینچ (حدود ۵ سانتیمتر) با خاک مخلوط  و به تدریج آنها را تا عمق ۶ تا ۸ اینچ (۲۰ تا ۲۴ سانتیمتر) ترکیب کنید.
• اگر از یک کود معدنی (غیر ارگانیک) استفاده کردید، یک نوع کود گرانوله انتخاب کنید و طبق دستورالعمل آن را به خاک اضافه کنید

بهترین گونه ی خیار را انتخاب کنید. بطور کلی، گونه های vine و bush موجودهستند.  گونه ی اول رایج تر است، ولی اگر فضای محدودی برای کاشت داشتید، گونه ی دوم مناسبتر است. گونه های slicing یا  pickling نیز موجود هستند. اگر بلافاصله پس از برداشت تصمیم به مصرف خیاردارید، باید گونه ی slicing را انتخاب و اگر قصد مصرف  درزمان دیگری دارید، گونه ی  pickle (نوعی خیار برای درست کردن خیارشور و ترشی) را بکارید.

• گونه ی Vine slicing عبارتند از:  burpless, marketmore 76 و  straight 8
• گونه ی Bush slicing شاملbush crop, fanfare, and salad bush می باشد.
• گونه ی Pickling عبارتند از bush pickle و کارولینا