تاریخ عکاسی در فارس و شیراز قدمتی صد و چند ساله دارد، که به فاصله نه چندان دور از اختراع دوربین عکاسی و گرفتن و ضبط تصویر در اوایل قرن نوزدهم (۱۸۲۶. میلادی) توسط نیسفور نیپس و بعد لوئی ژاک مانه داگر عکاسان فرانسوی جنبه واقعیت به خود گرفته است.
به گزارش اول فارس ، عمارت بانک استقراضی روسیه در خیابان طالقانی شیراز که بعدها به دومین عکاسخانه منطقه فارس پس از عکاسخانه فردوسی بدل شد، جایی که حدود ۸۰ هزار نگاتیو از تصاویر چهره‌های شهروندان سالیان دور شیراز در لابه‌لای آرشیو گرد و خاک گرفته آن وجود دارد؛ نگاتیوهایی که در کنار هزاران شیشه عکس قدیمی از تاریخ مصور فارس، بخشی از پیشینه این سرزمین است.
در عصری که دانش عکاسی در پایین ترین سطح خودش در ایران قرار داشت، عکاسان شیرازی به واسطه تسلط به زبان انگلیسی این حرفه را به صورت علمی دنبال می کردند اما حالا موزه ای برای معرفی این میراث صد و اندی ساله وجود ندارد!
برادران عکاسباشی (یعنی میرزا حسن، میرزا محمد رضا، محمد رحیم و میرزا فتح‌الله) که بعدها نام “چهره نگار” را برگزیدند، از پیشگامان عکاسی بودند و تاریخ عکاسی شیراز را متحول کردند. میرزا حسن که به یقین نگرشی فراتر از دید خیلی از عکاسان امروزی داشت، بسیاری از مکان ها و نقاط دیدنی شیراز را حدود صد سال پیش ثبت کرده است.
تاریخ عکاسی در فارس و شیراز قدمتی صد و چند ساله دارد، که به فاصله نه چندان دور از اختراع دوربین عکاسی و گرفتن و ضبط تصویر در اوایل قرن نوزدهم (۱۸۲۶. م) توسط نیسفور نیپس و بعد لوئی ژاک مانه داگر عکاسان فرانسوی جنبه واقعیت به خود گرفته است و این نشان می دهد که مردم فارس از گذشته تا امروز به این هنر علاقمند بودند و به همین دلیل هم همواره وسایل مورد استفاده در این هنر برای مردم این دیار مورد توجه بوده است. شیراز، پس از تهران و تبریز، سومین شهری است که فن عکاسی در آن معمول شد و رواج پیدا کرد.
عکاسخانه مانی شیراز را خیلی‌ها به خاطر دارند، چون خاطراتشان را در آن ثبت کرده‌اند، عکس‌های یادگاری شب عید عکس‌های پرسنلی برای سجل و اوراق شناسایی، عکس‌های روز عقد و ازدواج و یادگاری‌هایی از تولد فرزندانشان و …
بنای بانک استقراضی روسیه و عکاسخانه_مانی ساختمانی سه طبقه است که سال ۱۲۹۵ احداث شد و تا ۱۳۱۰ بانک بود و پس از آن به عکاسخانه بدل شد و اکنون در انتظار مرمت و احیای دوباره است.
نظرات