وحیده شاهسوند حسنی با بیان این که آن‌ها اقدامشان را به اداره منابع طبیعی هم اطلاع داده‌اند گفت:چون جاشیر گیاهی است که ریشه‌زایی آن سخت است. از دو ماه قبل از عید تصمیم گرفتیم این‌ها را بکاریم و خوشبختانه جواب داد.
وحیده شاهسوند حسنی و همسرش حسین محمدباقرپور زوج جوان و طبیعت دوستی هستند که به صورت خودجوش بیش از هزار گونه گیاهان دارویی از جمله جاشیر، آنغوزه و زیره را در طبیعت کاشته‌اند.
به گزارش اول فارس ، وحیده شاهسوند حسنی با بیان این که آن‌ها اقدامشان را به اداره منابع طبیعی هم اطلاع داده‌اند، اظهار کرد: «تحصیلات دانشگاهی خودم کارشناسی گیاهان دارویی است که خیلی به آن علاقه دارم. همسرم هم علاقه زیادی دارد و فکر نمی‌کردیم این کار شدنی باشد؛ چون جاشیر گیاهی است که ریشه‌زایی آن سخت است. از دو ماه قبل از عید تصمیم گرفتیم این‌ها را بکاریم و خوشبختانه جواب داد. در خانه نشاکاری کردیم و آن‌ها را آب می‌دادیم. سپس آن‌ها را به طبیعت انتقال دادیم و حالا همه سبز شده است.»
وی افزود: «مسئولان اداره منابع طبیعی به ما گفتند جای آن را به کسی نگویید؛ چون دو تا سه سال اول نگهداری از آن‌ها کمی سخت است و باید زمان بگذرد تا از بین نرود. مرحله بذردهی آن خیلی مهم است و باید بتوانیم آن را به بذر برسانیم.»
او با بیان این که گیاه جاشیر در حال انقراض است.
گفت: «علت این مسئله برداشت بی‌رویه آن است. خیلی‌ها اطلاع ندارند که این گیاه را باید به چه شکل برداشت کنند و وقتی آن را می‌بینند، کامل از روی ریشه قطع می‌کنند؛ مثل گیاه آنغوزه که اگر از سرش جدا کنند، دیگر آن جوانه اصلی رشد نمی‌کند. جاشیر هم به همین شکل است و باید حداقل یک شاخه کوچک از آن را باقی بگذارند تا به مرحله بذردهی برسد. همان طور که دیدید، چون سال گذشته بارندگی خوبی نداشتیم، امسال گیاه جاشیر خیلی کم بود.»
وحیده شاهسوند حسنی با بیان این که امسال بیش از هزار گیاه کاشتیم که حدود ۳۵۰ عدد آن جاشیر و مابقی آنغوزه، زیره و … بود، عنوان داشت: «سعی ما بر این است که با توجه به این که دیدیم می‌شود چنین کاری کرد، سال آینده باز هم به صورت خودجوش بیش از هزار گیاه جاشیر در طبیعت کشت کنیم. هم‌اکنون تعدادی را خودمان در طبیعت نشانه‌گذاری کرده‌ایم و به مرحله بذردهی می‌رسند؛ به این دلیل که جای آن‌ها بسیار صعب العبور است و کسی نمی‌تواند به آن برسد. برای این کار بذر‌ها را ۱۰ روز خیس کردیم و در ظرف‌های نشاء کاشتیم. نزدیک به دو ماه با آبپاش به آن آب می‌دادم؛ اما هیچ نشانی از آن نبود. شوهرم یک روز یکی از آن‌ها را بیرون آورد و خوشبختانه متوجه شدیم دارد جوانه می‌زند. یکراست آن‌ها را به محیط طبیعی خودشان انتقال دادیم تا بتوانند در دمای طبیعی و ارتفاع مناسب از سطح دریا رشد کنند. آن‌ها را به همان جا‌هایی بردیم که احساس می‌کردیم محیط طبیعی زندگی خودشان است؛ مثل نزدیک و بین سنگ‌ها. برای این که با گیاهان دیگر تداخل نداشته باشند، دور محل کاشتشان را سنگچین کردیم.»
رئیس اداره منابع طبیعی نی‌ریز گفت: «الان در نهالستان خودمان برای اولین بار به دنبال نشاءکاری هستیم؛ ولی هنوز نتیجه‌ای نگرفته‌ایم که ببینیم جواب می‌دهد یا نه. الآن متأسفانه نسل برخی گونه‌ها مثل همین گیاه جاشیر که قبلاً زیاد بود؛ دارد منقرض می‌شود.»
وی افزود: «اگر اداره منابع طبیعی بازرسی و در زمینه تهیه بذر مناسب همکاری کند، تعداد گیاهان جاشیر را به بیش از هزار عدد می‌رسانیم و به طبیعت برگردانیم. البته خیلی از گیاهان دارویی وضعیتشان به همین شکل شده است؛ مثل گیاه دارویی کاکل‌کتی یا کاکوتی که زمان کودکی ما در طبیعت زیاد بود؛ اما الان شاید یک گیاه کاکوتی هم در منطقه نبینید. منابع طبیعی می‌تواند با در اختیار قرار دادن بذر‌های گیاهان دارویی، کمک زیادی در این زمینه به ما کند.»
این طبیعت دوست با بیان این که نی‌ریز زمینه بسیار مناسبی برای رشد گیاهان دارویی دارد، اظهار داشت: «شاید ۴۰ تا ۵۰ قلم گیاه دارویی در نی‌ریز باشد که حتی بتوان آن را گسترش داد؛ خود این کار حتی می‌تواند یک منبع درآمد باشد و طبیعت را زیباتر کند. البته به مراقبت نیاز دارد و نتیجه اصلی را دو سال دیگر می‌بینیم که بزرگ شده باشند.»
در همین زمینه، ابراهیمی رئیس اداره منابع طبیعی نی‌ریز با تأیید این خبر گفت: «الان در نهالستان خودمان برای اولین بار به دنبال نشاءکاری هستیم؛ ولی هنوز نتیجه‌ای نگرفته‌ایم که ببینیم جواب می‌دهد یا نه. الآن متأسفانه نسل برخی گونه‌ها مثل همین گیاه جاشیر که قبلاً زیاد بود؛ دارد منقرض می‌شود.»
بیشتر بخوانید:
۱۰ نکته مهم مراقبتی گیاهان آپارتمانی در فصل گرما
طرز تهیه کدو پلو سیستانی غذا‌یی بسیار خوشمزه که باید مزه اش کنید
وی افزود: «یک گیاه دیگر به نام بن‌سرخ یا تره وحشی هست که خاصیت زیادی از جمله رفع سنگ کلیه دارد. آن هم به دلیل این که پیازش را می‌برند و هم در زمانی که هنوز به گل ننشسته آن‌ها را قیچی می‌کنند، دیگر اصلاً به گل نمی‌نشیند؛ نه پیازش وجود دارد و نه بذر آن تولید می‌شود. من ۳ یا ۴ عدد از آن را در اداره کاشته ام و هر کدام نزدیک به ۵۰ بذر دارد؛ این حیف است و ما باید از این‌ها به عنوان یک سرمایه برای آیندگان حراست کنیم.»
ابراهیمی عنوان داشت: «ما می‌توانیم موارد این چنینی را حتی به عنوان ذخیره گاه ثبت کنیم و با مالکان محلی صحبت کنیم تا نگذارند کسی به این شکل برداشت کند.»منبع: هورگان
نظرات