کشف جسد ۲ سرباز که در حملۀ «کوروش کبیر» به شهر ساردیس کشته شدند

به گزارش اول فارس ، در طی حفاری‌های تازه در شهر باستانی «ساردیس» در استان مانیسا در غرب ترکیۀ امروزی، بقایای اسکلت دو سرباز به همراه چند سلاح کشف شده است. از نظر باستان‌شناسان، این آثار بازتاب نبردی دراماتیک در قرن ششم قبل از میلاد هستند؛ نبردی که راه را برای ورود ایرانیان به منطقۀ آناتولی هموار کرد.

تیم حفاری به رهبری نیک کیهیل، مورخ هنر دانشگاه ویسکانسین، نشانه‌هایی از جراحات ناشی از شمشیر یا سلاح‌های دیگر را بر روی جمجمه‌ها و استخوان‌های بازوی این سربازان باستانی یافت.

کیهیل توضیح داد: «یکی از سربازان سنگ کوچکی را در کف دست خود نگه داشته بود و ما به همین صورت استخوان‌های او را از خاک بیرون آوردیم.» از نظر کیهیل این سنگ کوچک احتمالاً به فلاخنی که در جنگ استفاده می‌شده تعلق داشته است.

او افزود که این دو سرباز بدون دفن شدن، بین ویرانه‌های دیوارهای آجری شهر رها شده بودند و بر اساس شواهد، احتمالاً سربازانی لیدیایی بودند که در جریان تسخیر شهر ساردیس توسط هخامنشیان کشته شده بودند.

جنگ تیمبرا در سال ۵۴۶ پیش از میلاد بین کرزوس، پادشاه لیدیه، و کوروش کبیر از امپراتوری هخامنشی رخ داد و مقدمه‌ای برای محاصره ساردیس توسط ایرانیان هخامنشی بود.

کیهیل گفت: «این استخوان‌ها و سایر آثار، نشانه‌هایی از حضور و تسلط ایرانیان هخامنشی را در خود دارند؛ حکومتی که تاثیر قابل‌توجهی بر تاریخ آناتولی غربی گذاشته است».

وی افزود: «هر دو سرباز مرد هستند و در زمان مرگ بین ۲۰ تا ۲۵ سال سن داشته‌اند. استخوان‌های بازوی آن‌ها بسیار فشرده شده و مشخص است که آن‌ها چیزی بسیار سنگین به تن داشته‌اند. ما یک کلاه‌خود آهنین سنگین در کنار آن‌ها پیدا کردیم».

شهر ساردیس که در آناتولی غربی واقع شده است، پایتخت باستانی امپراتوری لیدیه بود که اولین سازندگان سکه‌های طلا و نقره محسوب می‌شوند.

نبرد تیمبرا در سال ۵۴۶ پیش از میلاد بین کرزوس، پادشاه لیدیه، و کوروش کبیر از امپراتوری هخامنشی رخ داد و مقدمه‌ای برای محاصره ساردیس توسط ایرانیان هخامنشی بود. این نبرد به شکست لیدیایی‌ها، سقوط ساردیس و الحاق لیدیه به امپراتوری هخامنشی انجامید.|منبع:فرادید

به گزارش اول فارس کوروشِ دوّم (به پارسی باستان: 𐎤𐎢𐎽𐎢𐏁؛ نویسه‌گردانی: Kuruš؛ زبان یونانی باستان: Κῦρος؛ نویسه‌گردانی: Kûros؛ حدود ۶۰۰ – ۵۳۰ پ. م) که با نام کوروش بزرگ نیز شناخته می‌شود، بنیان‌گذار و نخستین شاهنشاه شاهنشاهی هخامنشی بود که در میانهٔ سال‌های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد بر نواحی گسترده‌ای از آسیا، حکومت کرد.

کوروش، نخست علیه ایشتوویگو، شاهِ ماد، به جنگ برخاست و سپس به پایتخت حکومت ماد در هگمتانه یورش برد و با کمک‌هایی که از درون سپاه ماد به او شد، هگمتانه را فتح کرد. سپس کرزوس، شاه لیدیه را شکست داد و به‌سوی سارد لشکر کشید و پس از دو هفته، شهر سارد، به اشغال نیروهای ایرانی درآمد. کوروش مسئولیت فتح دیگر شهرهای آسیای صغیر را به فرماندهانش واگذار کرد و خود به اکباتان بازگشت و به‌سوی  پارت، زرنگ، هرات، خوارزم، باکتریا، سغد، گندار، ثته‌گوش و اَرَخواتیش لشکر کشید.