شاید نوشتارها و پیام‌هایی دیده باشید که درباره روز برادر و خواهر در ایران باستان سخن می‌گویند؛ در واقع این روز برداشتی از خُرم روز (یکم دی ماه) و روز بعد از شب یلدا می‌باشد.
ابوریحان بیرونی در اثر بسیار ارزشمندش یعنی «آثار الباقیه»، رسم بسیار زیبایی درباره خرم روز آورده است. این دانشمند بزرگ نوشته است:
در این روز عادت ایرانیان چنین بود که پادشاه از تخت شاهی به زیر می آمد و جامه سپید می‌پوشید و در بیابان بر فرش‌های سپید می‌نشست… پادشاه با دهقانان و برزیگران مجالست میکرد و در یک سفره با ایشان غذا می‌خورد و می‌گفت: «من امروز مانند یکی از شما هستم و من با شما برادر هستم زیرا قوام دنیا به کارهایی است که به دست شما می‌شود و قوام عمارت آن هم به پادشاه است… من که پادشاه هستم با شما برزیگران برادر خواهم بود و مانند دو برادر مهربان خواهیم بود به خصوص که دو برادر مهربان، هوشنگ و ویکرد چنین بودند…» (بیرونی، ١۳۸۹: صص ۳۴۴ و ۳۴۵).
با توجه به آنکه در منابع تاریخی و اسطوره‌ای ایرانیان از پادشاهان بانو یاد می‌شود (همانند همای چهرزاد و پوران دخت) و اگر پادشاه بانو را در این متن در نظر بگیریم، مهرورزی پادشاه در جایگاه خواهر مردمان هم به ذهن می‌آید.
آرزوی روزهایی پر مهر برای شما داریم…
نظرات خود را برای ما ارسال کنید