زندانی که باید مجرمان را به زور از آن بیرون انداخت+گزارش تصویری

ساختمان و بسیاری از امکانات زندان سمانگ را آگاپه ـ جامعه مسیحیت کره ـ تامین کرده است. ۱۰ درصد هزینه‌های این زندان از دولت و ٩٠ درصد دیگرش را بخش خصوصی و کمک‌های مردمی تامین می‌کند.

به گزارش اول فارس | قانوان ومقررات :، کوآن گی هون (Kwon Gi Hun) ـ رییس زندان سمانگ ـ در معرفی این مؤسسه اصلاح زندانیان، می‌گوید: مؤسسه اصلاح سُمانگ ٩ سال پیش ساخته شده و فعالیت‌های زیادی در اینجا انجام می‌شود. ساختمان مؤسسه سال ١٩٩۵ توسط کلیسا ساخته شد. در سال ۱۹۹۱ قانون مربوط به نحوه اداره این مؤسسه در مجلس تصویب شد. سال ۲۰۰۱ آگاپه تاسیس شد. ۲۰۰۳ دولت و آگاپه قرارداد همکاری با این موسسه را امضا کردند و درنهایت ٢٠١٠ اینجا راه‌اندازی شد. «سمانگ» تنها زندان خصوصی در آسیا است.

او ادامه می‌دهد: در استرالیا، آمریکا، اروپا هم چنین زندانی را می‌توان یافت، اما همه آن‌ها انتفاعی هستند، درحالی‌که سُمانگ غیرانتفاعی است.

کوآن می‌گوید: مؤسسه ما بر اساس مدلی از زندان خصوصی برزیل تاسیس شده. در کره ۵٣ مؤسسه اصلاح و تربیت وجود دارد که همگی توسط دولت اداره می‌شود. این تنها زندان خصوصی در کره و کل آسیا است.

رییس این زندان خصوصی اضافه می‌کند: مؤسسه اصلاح سمانگ براساس آزادی، اعتماد و عشق اداره می‌شود. به زندانیان اختیار داده می‌شود تا خودشان کارهایشان را انجام دهند. برنامه‌های آموزشی و روشنگرانه زیادی داریم. تمرکز ما روی پرورش شخصیت و آموزش و تصحیح رفتار اجتماعی آن‌ها است. برنامه‌های درمان ذهنی، روانی، مشاره و هنردرمانی داریم. ما به آن‌ها یاد می‌دهیم که بعدا چطوری زندگی کنند. راهنمایی می‌کنیم بر اساس روح الهی‌شان زندگی کنند. با کمک به درمان درونشان یاد می‌دهیم که اعتماد به‌نفس و عشق و هارمونی را تمرین کنند و از این پس شهروند خوبی باشند و دوباره خطا نکنند.

کوآن، شرایط پذیرش زندانی‌ها را این‌گونه توضیح می‌دهد: افراد زیر ۶٠ سال و محکومیت‌ها بین یک تا هفت سال است. ما فقط زندانی مرد قبول می‌کنیم.

او می‌گوید: در مقایسه با زندان‌های دولتی میزان کنترل سمانگ بر زندانی‌ها، موفقیت بیشتری داشته است. آمار نشان می‌دهد ارتکاب دوباره جرم در میان زندانیان زندان‌های دولت ٢۴ درصد و در بین زندانیان سمانگ ١٠ درصد بوده است.

یکی از زندان‌بانان قدیمی درباره معماری ساختمان و نحوه مراقبت و پایش زندانیان توضیح می‌دهد:
درون اتاق زندانیان دوربین وصل است، بیشتر برای حفاظت از جان خودشان و جلوگیری از درگیری‌های داخلی

رییس زندان خصوصی سمانگ با اعتقاد بر این‌که سیستم اصلاح و تربیت کره‌ای واقعا پیشرفته است، اضافه می‌کند: ما برنامه‌های زیادی برای بهتر کردن آن داریم. برنامه‌های ما در کشور‌های دیگر شناخته شده و همه برای کمک به زندگی بهتر بعد از دوره محکومیت است. ما آماده‌ایم در زمینه راه‌اندازی چنین مؤسسه‌ای به کشور‌های دیگر کمک کنیم.

او به هزینه‌های این زندان اشاره می‌کند و می‌گوید: سالانه ٢۴ میلیون «وون» حدود ٢٠ هزار دلار برای هر زندانی هزینه می‌شود. مجرمان مواد مخدر یا کسانی که علیه امنیت عمومی رفتار کرده‌اند را قبول نمی‌کنیم.

کوآن با اشاره به تفاوت دیگر این زندان خصوصی با سایر زندان‌ها، بیان می‌کند: در زندان دولتی به خاطر تشابه اسامی، زندانی را با شماره (عدد) صدا می‌کنند، ولی ما اینجا آن‌ها را با اسم صدا می‌کنیم.

رییس زندان سمانگ که در جریان بازدید از این مکان توضیحاتی را به روزنامه‌نگاران ارائه می‌کرد، درباره نحوه گزینش زندانی‌ها توضیح می‌دهد: ما با هماهنگی وزارت دادگستری، با زندانیانی که خودشان داوطلب‌اند، مصاحبه می‌کنیم که باید نمره خاصی را به‌دست بیاورند. مهمترین معیار انتخاب در مصاحبه اراده آن‌ها برای تغییر است؛ بنابراین زندانی‌هایی که واقعا می‌خواهند تغییر کنند در اینجا پذیرفته می‌شوند.

یکی از حیاط‌های زندان

زندانی‌ها پس از ناهار در مسیری شیب‌دار به محل کارشان می‌روند تا به سمت کار و درآمد هل داده شوند

یکی از کارمندان روابط عمومی زندان ادامه می‌دهد: زندانی‌ها خودشان منوی غذایشان را انتخاب می‌کنند و حتی غذای روزانه‌شان را می‌پزند. سالانه حدود ٣٠٠٠ داوطلب در زمینه‌های گوناگون برای کمک به آموزش، درمان و دیگر امور به سمانگ می‌آیند. معتقدان مذهبی زیادی هستند که بر اساس باور مذهبی، خود را موظف به خدمت می‌دانند.

سمانگ با وسعتی در حدود ۷۷ هزار متر مربع، ظرفیت ۴۰۰ نفر را دارد که رده سنی زندانیان آن بین ۲۲ تا ۶۰ است. همه زندانی‌ها مرد هستند و ۶۰ درصدشان مجرمان خشونت‌های اجتماعی.

به گفته مسؤولان زندان خصوصی سمانگ، مصاحبه‌ای که از زندانیان برای پذیرش می‌شود، درباره سلامتی و توانایی ارتباط اجتماعی، نوشتن و خواندن است.

کارمند روابط عمومی زندان ادامه می‌دهد: مذهب و تحصیلات آن‌ها برای ما اهمیتی ندارد. برای ما اراده آن‌ها برای عوض شدن مهم است. ما فهرست منتخبان را به وزارت دادگستری می‌فرستیم و آن‌ها پس از تایید، زندانی‌ها را به اینجا منتقل می‌کنند.

٢٠٠ نفر داوطلب به طور ثابت در اینجا خدمت و کمک می‌کنند تا زندانی‌ها مهارت‌های مختلفی را بیاموزند. کارمند روابط عمومی این اطلاعات را می‌دهد و به سخنی از بودا که گفته «اگه نمی‌خواهید کار کنید پس نخورید!» اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: اینجا کار کردن و آموختن مهارت برای زندگی پس از زندان اهمیت دارد. وقتی کسی دوره حبسش تمام می‌شود، مهمانی خداحافظی می‌گیرم. آن‌ها واقعا تمایلی به رفتن ندارند و ما گاهی آن‌ها را به زور بیرون می‌کنیم!

سوییت خصوصی برای ملاقات زندانی با خانواده‌اش دارای تمام امکانات یک خانه؛ اتاق خواب، آشپزخانه، حمام، تلویزیون و…

اتاق مخصوص ملاقات زندانیان با خانواده، به‌مدت چهار ساعت

وی اضافه می‌کند: آنقدر برنامه و فعالیت از جمله تدریس زبان، موسیقی، نقاشی، مهارت‌های فنی، روان درمانی می‌گذاریم که شخصیتی تازه از آن‌ها ساخته می‌شود. ما شخصیت آن‌ها را ازشان نمی‌گیریم و به آن‌ها احترام می‌گذاریم. کارمندان زندان نه تنها زندانی‌ها را به اسم صدا می‌کنند، بلکه در سالن با زندانی‌ها غذای یکسان می‌خورند. در همه جای ساختمان نور طبیعی داریم. زندانی‌ها خودشان گروه‌های کوچکی درست می‌کنند و به فعالیت دلخواه مشغول می‌شوند.

او به یکی از رسم‌های زندان اشاره می‌کند و می‌گوید: زندانی قبل از آغاز دوره محکومیت روی کاغذی می‌نویسد پس از آزادی چه کار می‌خواهد انجام دهد بعد با صدای بلند برای همه می‌خواند و نوشته را
در جایی مخفی می‌کند. وقتی دوره محکومیتش تمام شد چک می‌کنیم ببینیم چقدر رفتارهایش اصلاح شده است.

سالن غذاخوری زندان

ناهارخوری زندان

این مسؤول زندان ادامه می‌دهد: آن‌ها در اینجا مهارت‌هایی به دست می‌آورند تا بعدا بتوانند پول در بیاورند. یاد میگ‌یرندکه چطور با مُهر سابقه‌دار که بر پیشانی‌شان خورده زندگی کنند و بر این موضوع غلبه کنند.

کارمند روابط عمومی تصویر‌هایی از زندانی‌های سمانگ را نشان می‌دهد و می‌گوید: زندانی حالت پشیمانی را تمرین می‌کند. گاهی هنرپیشه‌های معروف می‌آیند و به زندانی حالت پشیمانی یاد می‌دهند. گاهی در فضای باز مهمانی باربکیو می‌گیرند و عین خانواده در کنار هم خوش می‌گذرانند. گروهی کیمچی (خوراک کره‌ای) درست می‌کنند. محصولات دست ساز خود را با حمایت اس کی (SK) می‌سازند، اس کی برایشان می‌فروشد و بایت آن دستمزد می‌گیرند. عده‌ای در گروه کر شرکت می‌کنند. حتی اتاق‌های جداگانه‌ای دارند برای ملاقات چهار ساعته و یا حتی یک روزه با خانواده‌شان. در واقع همسر و فرزندان زندانی به زندان می‌آیند و در سوییت‌های مخصوصی یک شبانه روز را با زندانی خود می‌گذرانند.

او درباره سرنوشت زندانی‌هایی که از سومانگ می‌ورند، توضیح می‌دهد: بعد از دوره زندان سه جا هست مثل حمایتگاه که ماهی یک بار می‌توانند در جلسه آن شرکت کنند و رابطه‌شان را با آموزش‌های اصلاحی حفظ کنند. حتی وقتی آزاد می‌شوند و مغازه یا محل کار خود را باز می‌کنند، اسم آگاپه را بالای سر در خود می‌زنند. یعنی اینجا را فراموش نمی‌کنند.

کارگاه تولید آثار هنری زندانیان، برای فروش و کسب درآمد

پس از این صحبت‌ها در‌های زندان به روی روزنامه‌نگارانی از مالزی، مغولستان، ویتنام، بحرین و ایران باز می‌شود تا از نزدیک آنچه را در «سمانگ» نخستین زندان خصوصی آسیا می‌گذرد، از نزدیک بببنند.

بازدید جمعی از روزنامه‌نگاران آسیایی از زندان خصوصی در کره جنوبی