شاهنشاهی هخامنشی یا امپراتوری پارس۵۵۰–۳۳۰ پیش از میلاد یک پادشاهی باستانی ایرانی استوار در باختر آسیا بود که توسط کوروش بزرگ در سال ۵۵۰ پیش از میلاد بنیان‌گذاری گردید. در زمان خشایارشای یکم به بیشترین اندازهٔ خود رسید، شاهنشاهی هخامنشی در بزرگ‌ترین گسترهٔ سرزمینی خود از بالکان و اروپای شرقی در باختر و تا دره سند در خاور امتداد داشت. این شاهنشاهی بزرگ‌ترین امپراتوری جهان تا بدان روز بود و در مجموع ۵٫۵ میلیون کیلومتر مربع  وسعت داشت.

همچنین این شاهنشاهی اولین ابرقدرت جهان نیز بود که نهایتاً در پی حمله اسکندر مقدونی به ایران سقوط کرد و از بین رفت.

شاهنشاهی هخامنشی نخستین و تنها حکومتی بود که بخش بزرگی از جهان را برای بیش از دو سده یکپارچه کرد. امپراتوری ایران در اوج گستره خود در سال ۴۸۰ پیش از میلاد هشت میلیون کیلومتر مربع (برخی آن را پنج و نیم میلیون کیلومتر مربع می‌دانند) از دره سند در هند تا رود نیل در مصر و ناحیه بنغازی در لیبی امروزی و از رود دانوب در اروپا تا آسیای مرکزی وسعت داشت که آن را تبدیل به وسیع‌ترین امپراتوری باستانی تاریخ جهان کرد.

هوش مصنوعی چهره ی بازسازی شده ی همسران پادشان هخامنشی را ارائه کرد.