اکنون، مطالعه جدیدی نشان میدهد این ساختارها ممکن است با نحوه غذا پیدا کردن مارها و مارمولکها ارتباط داشته باشد. برخی از پولکداران (مارها و مارمولکها) روش نشستن و منتظر ماندن را برای شکار در پیش میگیرند، درحالیکه برخی دیگر رویکرد بسیار فعالانهتری دارند.
پژوهشگران با تجزیهوتحلیل مجموعه دادهای متشکل از ۱۹۳۹ گونه مختلف از پولکداران که ۱۷۵ مورد از آنها شاخ داشتند، به ارتباط بین وجود شاخص و روش به دست آوردن غذا پی بردند.
طبق نتایج مطالعه جدید، فقط ۶ درصد از شکارچیان فعال شاخ داشتند، درحالیکه ۹۴ درصد از شکارچیانی که روش بیتحرکتری برای شکار داشتند، دارای شاخ بودند. به باور پژوهشگران، یافتهها از این ایده حمایت میکند که درحالیکه شاخ میتواند برای برخی از پولکداران که به روش کمین کردن غذای خود را به دست میآورند، مفید باشد و به استتار و دفاع آنها کمک کند، برای شکارچیان فعال میتواند نامطلوب باشد و باعث شود شکارچیان و طعمهها بهتر آنها را ببینند.
به گفته نویسندگان مطالعه، برای حیواناتی که نیاز است حرکت زیادی داشته باشند، داشتن زائدههای بزرگ روی سر میتواند نامطلوب باشد، زیرا داشتن ساختاری که سر آنها را بزرگتر میکند، موجب میشود هنگام حرکت بهتر نمایان شوند.
نتیجهگیری پژوهشگران چنین بود که روش پیدا کردن غذا در مارها و مارمولکها ممکن است در نحوه تکامل ویژگیهای ظاهری آنها و در این مورد شاخهای آنها نقش داشته باشد.
در مبحث تکامل، وقتی از حفظ یا از دست دادن ویژگی خاصی صحبت میشود، همهچیز به هزینه و سود بستگی دارد. در معدود گونههای فعالی که شاخ دارند، ممکن است مزیتهای داشتن شاخ به طریقی بیشتر از معایب احتمالی آن باشد.
پژوهشگران همچنین متوجه شدند شاخها در طول زمان چندین بار بهطور مستقل در پولکداران تکامل یافتهاند و طیف وسیعی از عملکردها را داشتهاند. مطالعات آینده میتوانند اهمیت و عملکرد چنین ساختارهای اسرارآمیزی را آشکار کنند.
به گزارش زومیت این مطالعه در مجلهی Biology Letters منتشر شده است.
پرورش ،نگهداری و روشهای تکثیر گیاه هویا ” پیچ شمعی ” که واقعا زیباست
نظرات