اسارت خاطره ها در پس کوچه های تاریخی شیراز

فعالیت های فرهنگی در کلانشهر شیراز یکدست و هماهنگ نیست از این جهت است که اجرای این فعالیت ها با صرف اعتبارات کلان بازده لازم را نداشته و انگار سر خط همان اخبار تاریخ گذشته ای ایستادیم که چندین سال پیش در مورد آن صحبت می شد وباید نسبت به کاهش آسیب های اجتماعی اقدام می کردیم. حالا نماینده ولی فقیه درفارس وامام جمعه شیراز به صراحت نسبت به وجود آسیب های اجتماعی تمرکز یافته در بافت تاریخی شیراز هشدار میدهد واز مسوولان امر به دلیل نداشتن برنامه های همسو گلایه می کند.

آیت لله دژکام جمعه گذشته در خطبه های نمازجمعه به صراحت به مبحث وجودی آسیب های اجتماعی درشهر شیراز اشاره می کند و از دستگاههای مسوول می خواهد طرح وبرنامه های خود را در جهت کاهش آسیب ها ارایه ونسبت به پاسخگو بودن دربرابر ارایه این برنامه ها در تاریخ های معین کوشا باشند. آیت لله با تاکید براینکه مسوولان مربوطه باید پاسخگو باشند از آنان خواست گزارش فعالیت های اجتماعی خودرا در نماز جمعه وپیش از خطبه ها برای مردم اعلام کنند تا تاثیر گذاری این برنامه هامشخص شود.

آسیب های اجتماعی تمرکز یافته در شیراز به منزله صدور فقر وحاشیه سازی پیرامون آن است ، انگار این بحران سازی ها سازمان یافته است چراکه تمرکز آن در منطقه تاریخی فرهنگی شیراز خود پرسشی بدون پاسخ است که در چهار دهه گذشته کسی برای آن دلیل قابل قبولی ارایه نکرده است.بافت تاریخی شیراز را بدون هیچ دلیلی به مستاجرانی واگذار کردند که هیچ تعلقی به آن نداشتند.

دراین منطقه ابتدا ارایه خدمات کاهش یافت وسپس به دلیل نبود خدمات ورفاه اجتماعی ، عملیات مهاجرت از آن توسط خانواده های اصیل به دیگر مناطق شهری آغاز ودر مقابل آن سیل مهاجرت به درون بافت تاریخی فرهنگی توسط اتباع خارجی ونیز عناصر مهاجر از سایر استانهای کشور با هدف ایجاد گروههای سازمان یافته تکدی وفروش مواد مخدر ومشروبات الکلی ودیگر آسیب ها آغاز شد.

 درتمام این سالها بافت خاصیت تاریک وآسیب پذیر خودرا حفظ کرد. اگر فعالیت عمرانی هم دراین منطقه انجام شده با توجه به شرایط بحرانی بودنش بدون تاثیربوده است. علی رغم وجود پایگاههای مذهبی واعتقادی ونیز تاکید پلیس به حضور فیزیکی در منطقه اما آسیب ها همچنان وجود دارند وگسترش یافته اند .

امروز در دهه چهارم انقلاب همچنان شاهدیم که نماینده ولی فقیه دراستان وامام جمعه شیراز باید بخشی مهم از خطبه های نماز جمعه را اختصاص به داستان بافت تاریخی فرهنگی وآسیب های هویدای آن دهد. آیت لله دژکام از مسوولان امر خواسته تا اگر جرات دارند  گذری دربافت تاریخی شیراز خصوصا هنگام غروب آفتاب داشته باشند. تحت این شرایط باید به امنیت بافت تاریخی نگاهی دوباره داشته باشیم .هرچند پلیس شیراز با تمرکز نیرو دراین محدوده واجرای عملیات های ضربتی نسبت به برخورد با آسیب ها اقدام می کند اما به دلیل ریشه دار بودن آسیب ها این اقدامات موردی وبی اثر ارزیابی می شوند.

درراستای برخورد با ریشه باید برنامه ها در سه بخش کوتاه مدت ،میان مدت وبلند مدت طراحی ، کارشناسی وبا توسل به مصوبات لازم به مرحله اجرا گذاشته شود.تنها نمی توان با شهرداری شیراز دراین زمینه طرف حساب شدچرا که عمده مشکلات برای حل وفصل نیازمند تعامل با اوقاف ومیراث فرهنگی وادارات راه وشهرسازی دارد. هرچند بسیاری موقوفات درمحاصره خیابانهای تنگ وباریک ودرنتیجه محاصره آسیب ها قرار دارند اما دستگاههای اجرایی باید برای آبادی بافت به یک نتیجه واحد برسند. هرچند برابر آنچه ما درتهیه  گزارش های متعدد از بافت تاریخی دریافت کرده ایم این خاصیت ارزش افزوده و خاک ثروتمند بافت است که عمران وحل وفصل آسیب ها را به تاخیر انداخته است شاید در آینده پرونده های بافت خواری هم دردستگاه قضایی گشوده شود.  

فرهنگ بافت تاریخی شیراز پر از خاطرات خوب وناب دهه شصت است. هنوز میتوان رد پای شهدای دفاع مقدس را در این کوچه پس کوچه ها جستجو کرد وعطر شهادت را استشمام نمود. کوچه پس کوچه هایی که جوانان رعنای شیرازی با لبخندی فراموش نشدنی از آن بیرون آمدند ودر جنوب وغرب  کشور خاکریز به خاکریز مانع گسترش تجاوز نیروهای ارتش بعث عراق می شدند. بافت تاریخی فرهنگی ما آن روزها عطر ایمان واخلاص داشت.

مسجدهایی که درآن مناطق وجود داشت و هنوز گرد سیاست وجناح بندی بررخ آنها ننشسته بود مملو از بچه حزب الهی هایی بودکه با هم پیمان شهادت بسته بودند. فرهنگ وتربیت دراین منطقه یک فرم خاص وروحانی داشت. چهره ای مودب ونورانی ، پیراهن های سفید روی شلوارهای خاکی که حکایت از آمادگی رزمی داشت.

درپیچ همان بازار زرگر ها همان مسجد صاحب نام کار صد تا مسجد را انجام میداد . مسجد قبا یا همان مسجد آتشی ها که هم کانون تربیت بود  وهم مقر اعزام هزاران هزار جوان شیرازی واصیل به جبهه. گاهی اینگونه استنباط می کریم که تمام سپاه وبسیج فارس درهمین نقطه خلاصه می شدند . بچه حزب الهی های که هم در سرمای غرب جنگیدن وهم در گرمای جنوب .

حالا بافت تاریخی فرهنگی ما باید ویترین شهر شیراز برای معرفی به جهانیان باشد اما از فرط خمودی وکسالت باید پنهانش کنیم. با شرایط موجود وگلایه های نماینده ولی فقیه دراستان وامام جمعه شیراز از وجود این همه آسیب درآن همچنان باید شاهد وناظر کم کاری های حوزه فرهنگی وعمرانی دربافت باشیم . بهتر است تا اطلاع ثانوی دروازهای بافت تاریخی بسته بماند.