تصاویری زیبا از جشنواره گل محمدی ، گلاب و عطر در میمند فارس

هشتم اردیبهشت در تقویم رویدادهای ملی به‌عنوان روز میمند ثبت شده است. گل و گلاب میمند از بخش‌های شهرستان فیروزآباد استان فارس که شهرت جهانی دارد، از ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ در تقویم رویدادهای ملی به‌عنوان روز میمند ثبت شد.‌ این روز همچنین توسط وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع کشور در تقویم ثبت رسمی شده است.
از گذشته در میمند گل‌های منحصربه‌فردی می‌روییده که سوغات بسیاری از کشورهای مختلف بوده است: به موازات آن گلاب میمند از گذشته مورد توجه بسیاری بوده و سال‌های سال است که گلاب و عطر میمند مورد استفاده قرار می‌گیرد.  «گل‌های میمند اسانس‌های خاصی تولید می‌کند که در حال حاضر در کمپانی‌های معروف عطر و اُدکلن دنیا استفاده می‌شود.»

میمند شهری از توابع بخش میمند شهرستان فیروزآباد در استان فارس است. میمند اولین تولیدکننده بزرگ گلاب در ایران بوده است و در آن سالیانه بیش از ۱۰ هزار تن گلاب تولید می‌شود که ۶۰ درصد آن صادر می‌شود.

امسال جشنواره گل و گلاب میمند در حالی برگزار شد که اولین سال ثبت ملی میمند بود. هشتم اردیبهشت ماه در تقویم کشور به نام روز ملی میمند ثبت شده است. آیین جشن ملی روز میمند و برگزاری جشنواره‌های متعدد گل و گلاب در این شهر  میمند برگزار شد.

شهر میمند به گلخانه فارس مشهور است و در صد کیلومتری شهر شیراز قرار دارد و با دارا بودن یک هزار هکتار سطح زیر کشت باغ گل محمدی یکی از مناطق مهم و قطب‌های گل محمدی در کشور محسوب می‌شود.

میمند فارس در آخرین مناطق ارتفاعات زاگرس در منطقه گرم و خشک جنوب قرار گرفته و همین شرایط سبب شده است که میمند دارای آب و هوایی معتدل و نسبت به مناطق همجوار خنک‌تر باشد و حدود ۱۰۲ نوع گیاهی دارویی در میمند روییده و از آن‌ها عرق گرفته می‌شود.

میمند در جلگه میان دو رشته کوه نسبتاً بلند از سلسله جبال زاگرس به نام‌های سپیدار و پادنا (میمند) که به صورت دو رشته با جهت شمال غربی و جنوب شرقی کشیده شده‌اند، قرار گرفته‌است. کوه سپیدار در طرف شمال شهر میمند قرار دارد و دنباله کوه سبزپوشان شیراز است که دارای جنگل و منابع طبیعی فراوانی است و ارتفاع قله آن۳۱۶۷ متر از سطح دریا است..

در قسمت جنوب و جنوب شرقی میمند کوه پادنا (در اصطلاح محلی پیدنو و در فرهنگ‌های جغرافیایی میمند نیز گفته می‌شود) قرار دارد. در غرب نیز کوه کم ارتفاعی به نام قلات وجود دارد که از سیرزجان خواجه‌ای تا میمند به موازات پادنا قرار گرفته‌است. از مشرق نیز به خرمن کوه (یا کوه سور) که از میمند به شکل یک نیم دایره دیده می‌شود متصل است.

پوشش گیاهی کوهستان‌ها و مراتع اطراف میمند بیشتر پسته کوهی (بنه) و بادام کوهی (اهلوک) می‌باشد و از دیگر گیاهانی که در اطراف کوه‌های میمند یافت میشوند می‌توان به گونه‌های گیاهی‌ نظیر بادام، کهکم، زیتون، ارژن، سقز (کیالک)، زالزالک، انجیر، آلبالو وحشی، کلختک، کنار، بنگرو، ارس، خوشک، ریش بز، کنگر، شبدر، یونجه، جاشیر، گاوزبان، شاتره، کاهو، زنبق وحشی، اسپند، لاله کوهی، پیاز، کرفس وحشی، بومارزان (سرزرد) شیبو، شنبلیله، گل بنفشه و … اشاره کرد.

آب و هوای میمند از نوع معتدل کوهستانی است. تابستان‌های نسبتاً معتدل و خشک و پاییز و زمستان‌ها معتدل مرطوب می‌باشد. حداکثر دما بیشتر در مردادماه و حداقل دما در بهمن‌ماه رخ می‌دهد. بیشترین بارش فصلی نیز در بهمن‌ماه است و میانگین بارندگی سالانه به میزان ۴۵۰ میلی‌متر است که در ارتفاعات بیشتر به صورت برف می‌باشد.

در زمان ساسانیان سرزمین پارس که مقر اصلی حکومت بوده‌است به پنج ولایت یا کوره (خُرّه) تقسیم شده که هر کوره در واقع مجموعه‌ای از شهرهای یک مسیر است که به مرکز حکومت می‌رسد. ولایت اردشیرخوره یکی از مهم‌ترین کوره‌های پنجگانه فارس بود که در مسیر شیراز تا دریای پارس و جزایر جنوبی قرار داشته و از آنجا مسیر مهم دیگری از کیش و قشم به هند و سراندیب (سریلانکا کنونی) برقرار بوده‌است.

نام میمند در منابع جغرافیایی تاریخی سده‌های نخستین اسلام به‌عنوان یکی از نواحی کوره اردشیر فراوان مشاهده می‌شود. آن‌چه در اغلب این منابع تکرار شده این است که: میمند شهری است در ناحیه گرمسیر فارس با هوای معتدل. دارای آب روان و انواع میوه. محصول عمده آن انگور و گلاب. شغل مردم بیشتر پیشه‌وری و تولید گلاب و عرقیات.