در همین دهه ۹۰ شمسی، فیلمی در ایران ساخته می‌شود که نامش خانه پدری است. کیانوش عیاری، کارگردان فیلم، تلاش می‌کند با فیلم‌نامه‌ای واقع‌گرا، آینه شفاف زخمی کهنه بر جامعه باشد؛ این زخم به‌طور معمول در اجتماعات کوچک و پراکنده خارج از حیطه شهرهای بزرگ رخ‌نمایی می‌کند. فیلم عیاری زبان حال یک بحران سرزمینی است؛

چندی پیش، مینی‌سریال «چرنوبیل» (۲۰۱۹) در سطح نسبتاً وسیعی، علاقه‌مندان به سینما در ایران و جهان را به خود مشغول کرد. این مینی‌سریال، به فاجعه هسته‌ای چرنوبیل (۱۹۸۶) در شمال اوکراین امروزی می‌پرداخت. فاجعه‌ای که با خسارت های جانی، مالی و زیست‌محیطی خود، اگر نگوییم مهم‌ترین عامل، اما یکی از مهم‌ترین عوامل فروپاشی اتحاد جماهیر