کشف دندان ۱۶۴ هزار ساله که اطلاعات جدیدی درباره گونه منقرض شده انسان ارائه می‌کند

دیرینه‌شناسان فسیل دندان انسانی از گونه دنیسووا را در کشور لائوس پیدا کرده‌اند که ظاهرا حدود ۱۳۱ تا ۱۶۴ هزار سال قبل در این منطقه زندگی می‌کرده است. کشف این فسیل پس از فسیل‌های انسان‌تبار دنیسووا در سیبری و تبت، مشخص می‌کند که انسان‌های این گونه در شرایط آب و هوایی مختلفی حضور داشته‌اند.

«کلمنت زانولی»، از نویسندگان مقاله‌ای که در مجله Nature Communications منتشر شده، می‌گوید: «این فسیل نشان می‌دهد که دنیسووایی‌ها در محیط‌ها و عرض‌های جغرافیایی متنوعی حضور داشته‌اند و می‌توانستند خود را با شرایط محیطی دشوار وفق دهند.» فسیل‌های این گونه قبلا در مناطق سردسیر روسیه و تبت کشف شده بود و حالا برای اولین بار در جنگل‌های استوایی جنوب شرقی آسیا پیدا شده است.

زانولی می‌گوید مطالعات ژنتیک نشان داده که دنیسووایی‌ها با ارتفاع بالا و آب و هوای سرد وفق پیدا کرده بودند، اما حالا می‌دانیم که آن‌ها در اقلیم‌های گرم‌تر و مرطوب‌تر و عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر هم حضور داشتند. این فسیل در سال ۲۰۱۸ در غار کبرا در کوهستان «آنامیت» لائوس پیدا شد. خود این غار به موجب نزدیکی به منطقه دیگری کشف شد که فسیل‌هایی از انسان مدرن در آن پیدا شده بود. در غار کبرا فسیل حیواناتی مثل کرگدن، تاپیر و گوزن یال‌دار بزرگ هم پیدا شده است.

فسیل دندان کشف‌شده چه ویژگی‌هایی دارد؟

این فسیل یک دندان آسیای بزرگ است که ظاهرا هنوز از سمت چپ فک این انسان‌تبار بیرون نزده بود. به همین خاطر، تخمین زده می‌شود که این فسیل مربوط به یک کودک ۳.۵ تا ۸.۵ ساله بوده باشد. «بنس وایولا»، دیرین‌مردم‌شناس دانشگاه تورنتو کانادا که عضو این تیم تحقیقاتی نبوده می‌گوید مشتاق است که در تحقیقات بعدی مشخص شود این دندان چگونه به این غار رسیده است. آیا این موجودات در غار زندگی و فعالیت می‌کردند یا خیر.

تحقیقات قبلی نشان داده که اجداد انسان‌های مدرن حدود ۷۰۰ هزار سال پیش از خطی که منجر به ظهور گونه نئاندرتال‌ها و دنیسووایی‌ها شده، منشعب شده بود. اجداد نئاندرتال‌ها و دنیسووایی‌ها هم حدود ۴۰۰ هزار سال پیش از هم جدا شدند. با این حال، تحلیل‌های ژنتیکی فسیل این گونه‌های انقراض‌یافته حاکی از آن است که این گونه‌ها آن‌قدر از هم دور نشده بودند که نتوانند با انسان‌های مدرن ترکیب شوند.

با این حال، هنوز اطلاعات کمی درباره انسان‌تبار دنیسووا در دسترس است، چون فسیل کاملی از این گونه کشف نشده است. درباره محل زندگی دنیسووایی‌ها هم اختلاف‌نظر وجود دارد. فسیل‌هایی که تاکنون از این گونه پیدا شده همه مربوط به منطقه اصلی آسیا بوده‌اند اما شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد که مردمان اقیانوسیه و جزایر جنوب شرق آسیا هم رگ و ریشه‌های دنیسووایی داشته‌اند.